Oglądasz profil – Leila

W tej karcie postaci zostały wprowadzone zmiany i wymagają one ponownej akceptacji
Awatar użytkownika

Ogólne

Godność:
Leila "Ruda"
Rasa:
Lisołak
Płeć:
Kobieta
Wiek:
18 lat
Wygląda na:
17 lat
Profesje:
Artysta, Kurtyzana, Zabójca
Majątek:
Bez grosza
Sława:
Nieznany

Aura

Podchodząc do aury, jej siła okazuje się niezbyt wyrazista, właściwe można ją nazwać nawet słabą. Została ona pokryta z jednej strony farbą silnie żelazną, natomiast z drugiej przyjemnie miedzianą. Otula ją szmaragdowe światło, które niczym kołdra w burzową noc daje bezpieczeństwo, aczkolwiek nie jest ono takie pewne. Nie słychać żadnych dźwięków co niejednego może zaskoczyć. Wydziela średnio miłą woń mokrej sierści. W dotyku zaskakuje swą miękkością i tym jak wspaniale się wygina na różne strony i sposoby, co świadczy o jej elastyczności. Dodatkowo, a nawet paradoksalnie jest w wielu miejscach ostra jak brzytwa i trzeba uważać, by się nie zranić, będąc zmylonym aksamitnym puchem, który ją pokrywa. W smaku okazuje się lepka, aczkolwiek czasami staje się sucha.

Informacje o graczu

Nazwa użytkownika:
Leila
Grupy:
Płeć gracza:
Kobieta

Skontaktuj się z Leila

Pola kontaktu widoczne tylko dla zalogowanych użytkowników.

Statystyki użytkownika

Years of membership:
7
Rejestracja:
7 lat temu
Ostatnio aktywny:
2 lat temu
Liczba postów:
134
(0.14% wszystkich postów / średnio dziennie: 0.05)
Najaktywniejszy na forum:
Wodospad Snów
(Posty: 44 / 32.84% wszystkich postów użytkownika)
Najaktywniejszy w temacie:
Graj doskonale. [Wodospad Snów]
(Posty: 44 / 32.84% wszystkich postów użytkownika)

Połączone profile


Atrybuty

Krzepa:niezbyt silny
Zwinność:zręczny, szybki, precyzyjny
Percepcja:dobry wzrok, czuły słuch, czuły węch, wyostrzone czucie, pozbawiony zmysł magiczny
Umysł:bystry, ineligentny, b. silna wola
Prezencja:piękny, godny, charyzmatyczny

Umiejętności

EtykietaBiegły
Od dziecka wychowywana była na osobę do towarzystwa, chociaż sobie nie zdawała z tego sprawy. Potrafi zachować się nie tylko w wysmakowanym towarzystwie. Nie chodzi bowiem o to, że jest nadętą panienką, wręcz przeciwnie. Potrafi tak dostsować swoje zachowanie, by każdy czuł się przy niej swobodnie. Oczywiście również dworska etykieta nie jest jej obca.
TropienieBiegły
Ta umiejętność jest dla niej dostępna jedynie, gdy przybiera formę hybrydy lub lisa. Jako człowiek nie jest najlepszym tropcielem.
GimnastykaBiegły
Sprawna, gibka, niewielkich roziarów, szybko się porusza. Wymyślne pozycje akrobatyczne ma w małym paluszku, wygina się niemal w każdą stronę.
ŚpiewBiegły
Ma piękny, melodyjny głos. Chociaż uczyła się wielu piosenek i ballad, zazwyczaj śpiewa, to co jej w duszy gra. Potrafi tym śpiewem ukoić myśli lub podnieść na duchu wątpiących.
TaniecBiegły
Niesamowicie zdolna, wyszkolona i niezmordowana tancerka. Jest to jej sposób na wolność, zamyka się wówczas w swojej głowie i pozwala ciału przejąć kontrolę. Lata niewoli nie odebrały jej radości płynącej z tańca, którym wręcz hipnotyzuje.
Otwieranie zamkówOpanowany
Umiejętność typowo wyuczona i stosowana jedynie dla zabawy. Potrafi otworzyć proste zamki, niechronione magicznie.
PrzetrwanieOpanowany
Może na to nie wygląda, ale dziewczyna potrafi sobie poradzić w życiu. Jeśli sama sobie z czymś nie daje rady, znajdzie sposób by uzyskać to, czego potrzebuje inną drogą. Jest zawzięta i ma silną wolę przetrwania.
Walka sztyletamiOpanowany
Jak na razie walczyła jedynie dla zabawy, a swoją jedyne zabójstwo popełniła szpilą do włosów. Zna teorię i jest wygimnastykowana, więc poradzi sobie z przeciwnikiem na jej poziomie.
MalarstwoOpanowany
Tworzy piękne, emocjonalne obrazy. Nie ma również problemu ze stworzeniem portretu na zamówienie/
PływaniePodstawowy
Lubi pływać, nie utonie. Jako lisica jednak nie przepada za mokrym futerkiem.
PolowaniePodstawowy
Na chwilę obecną ogranicza się do łapania jaszczurek i gryzoni. Prawdopodobnie poradzilaby sobie z większą zwierzyną, lecz nie ma nawet nic, czym mogłaby ją upolować.
SkrytobójstwoPodstawowy
Umiejętność ta w żadnym wypadku nie była opanowywana umyślnie. Jednak, gdy sytuacja dziewczynę do tego zmusi, staje się niebezpieczna nawet z ostro zakończoną ozdobą do włosów.
Skradanie sięPodstawowy
Porusza się naturalnie lekko i zwinnie, przez co często można nie usłyszeć jak się zbliża. Nie oszuka jednak wyczulonego słuchu.

Cechy Specjalne

ZmiennokształtnośćDar
Leila może przemieniać się w zwykłego lisa lub przybierać formę hybrydy, kiedytylko ma na to ochotę i nic jej to nie kosztuje. W obu pozostałych formach wyostrzają jej się zmysły. W tej chwili ten dar jest zablokowany przez złotą obrożę, którą ma na szyi, a która utrzymuje ją w ludzkiej postaci.
Mowa zwierzątDar
Bez problemu komunikuje się z innymi ssakami, ptakami oraz większymi gadami i płazami. Język ryb i owadów jest dla niej niezrozumiały.
Szybko się uczyZaleta
Jeśli zdecyduje się na naukę nowej umiejętności, idzie jej to niezwykle szybko. Jest bardzo pojętna i w naprawdę niewiarygodnym tempie opanowuje wybraną umiejętność, jeśli oczywiście nie przekracza jej fizycznych możliwości.
Ucieczka wgłąb umysłuZaleta
Nie jest to klasyczne zamyślenie. Leila naprawdę potrafi przebywać w innym świecie w swojej głowie. Zazwyczaj, gdy dzieje jej się jakaś krzywda potrafi się odciąć od niej zupełnie, zamykając się w zakamarkach swojego umysłu. Ułatwia jej to przetrwanie w ciężkich warunkach. Tortury przez to również stają się mniej efektywne, gdyż odcina ona umysł od ciała. Oby tylko nie przebywała tam zbyt długo, bo może mieć problem z powrotem do rzeczywistości.
TraumaSkaza
Koszmary, nudności, ataki paniki to tylko niektóre z objawów traumy. Dziewczyna nieraz budzi się zlana potem po koszmarze, z którego nie mogła się wydostać, a w którym powraca do okropnych lat swojej niewoli. Utrudnia jej to funkcjonowanie, gdyż dopada nie tylko w niebezpiecznych sytuacjach, lecz może mieć miejsce w każdej chwili.

Magia:

Nowicjusz

Przedmioty Magiczne

Złota obrożaBaśniowy
Blokuje możliwość przemiany w lisicę lub hybrydę. Zdjęta z szyi.
Książka bez końcaBaśniowy
Za każdym otwarciem pojawia się w niej całkiem inna historia, dodatkowo w miarę czytania wokół właściciela tworzy się iluzja przedstawiająca obecne wydarzenia w książce. [loteria]

Charakter

Leila na pierwszy rzut oka przyciąga urodą oraz spokojem i niewinnością. Zachowuje się jednak jak typowe spłoszone zwierzę. Jest nieufna wobec obcych, obawia się ataku niemal z każdej strony i zdaje się być niezwykle bojaźliwa. Generalnie sprawia wrażenie, małej zagubionej dziewczyny. Po części tak jest, jednak jej nieufność, często łamana jest przez młodzieńczą ciekawość, a ciągłe poczucie zagrożenia wzmaga jej czujność i szybkość reakcji. Jednak jeśli zdeterminowana jest coś osiągnąć, potrafi wykazać się niesamowitą charyzmą i przybrać na twarz najszczerszy uśmiech oraz posunąć się do rzeczy, o które nikt by tak wdzięczną młodą osóbkę nie posądził. Charakteryzuje ją niezwykle silna wolna przetrwania, chociaż jak każdy, miewa chwile zwątpienia i poczucia beznadziei. W sytuacji zagrożenia własnego życia jest większe prawdopodobieństwo, że będzie uciekać niż walczyć, mimo że walczy dość sprawnie, jeśli ma czym. Natomiast, gdy jest świadkiem krzywdy drugiej osoby, jej wewnętrzne sumienie dopiero się rozwija i nie sposób stwierdzić jak zareaguje. Gdyż niezwykle wrażliwa w tym względzie zawsze będzie próbowała uratować kogoś przed okrutnym losem, lecz nieraz instynkt samozachowawczy może okazać się silniejszy. Uczy się niezwykle szybko, radzi sobie całkiem nieźle w niemal każdej sytuacji, chociaż w momencie uwięzienia potrafi zostać sparaliżowana przez strach i przywołane wspomnienia. Ze względu na młody wiek i traumatyczne przeżycia jej charakter dopiero się kształtuje. Czasami miewa ataki paniki i w skrajnych przypadkach strach paraliżuje ją kompletnie. Piętno jej przeszłości wyraźnie odciska się na dziewczynie.

Wygląd

Jako człowiek, Leila jest niezwykle drobną, smukłą dziewczyną, mierzącą zaledwie 165 cm. Bladą twarz w kształcie serca zamieszkują duże, bystro i przenikliwie spoglądające, jasnobłękitne oczy, ciemniejące zdecydowanie wraz z nadejściem nocy lub podczas pochmurnego dnia. Gęsty las czarnych rzęs, otaczających oczy, rzuca cień na nierównomiernie rozrzucone na lekko zadartym nosie piegi. Na drobnych, bladoróżowych ustach nieczęsto gości uśmiech, a gdy się już pojawi, jest słaby i płochliwy, gotów zniknąć w każdej chwili. Długie rude włosy nosi zazwyczaj rozpuszczone, pozwalając im powiewać za sobą niczym peleryna. Okazjonalnie związuje je niedbale w wysoką kitę, która wówczas i tak sięga niemal do końca jej pleców. Długa smukła szyja naznaczona jest drobnymi bliznami i otarciami - pamiątkami po wielu latach noszenia obroży, jako niewolnica. Jedno ucho jest zakolczykowane dookoła i ozdobione srebrnymi łańcuszkami. Idealnie prosta sylwetka i długie nogi sprawiają, że lekki krok dziewczyny stwarza wrażenie, jakby ta płynęła nad ziemią, a delikatna uroda, średniej wielkości krągłe piersi i raczej wąskie biodra zdradzają młody wiek. Ubrana jest dość nietypowo i raczej przypadkowo. Wysokie, sznurowane buty sięgają mniej więcej do połowy szczupłej łydki, pozostawiając wokół niej trochę luzu. Ciemnobrązowe skórzane spodnie przylegają natomiast ściśle do ciała, w przeciwieństwie do zauważalnie przydużej, prawdopodobnie męskiej koszuli. Długie rękawy podwinięte są nad łokcie, by umożliwić dziewczynie swobodne władanie rękoma.

Jako hybryda, urasta do wzrostu 170 cm, jej ciało pokrywa się gładkim futerkiem w typowo lisich kolorach, nie wyłączając twarzy. Chodzi w pozycji wyprostowanej, całe ciało zachowuje swoje naturalne kształty, oprócz tego, że w miejscu kości ogonowej dziewczynie wyrasta długa, puchata ruda kita z białym zakończeniem, a przed rude włosy przebijają się spiczaste rude uszka. Również twarz nieco się zmienia - delikatne rysy twarzy ustępują nieco przed słabym zarysem pyszczka i czarnego nosa. Nie przeszkadza jej to jednak w żadnym stopniu w mówieniu.

Jako lisek jest dość drobna, ale poza tym, oraz wyjątkowo niebieskimi oczami, nie wyróżnia się niczym szczególnym spoza innych, w swoim gatunku.

Historia

Leila powstała. To chyba najważniejszy moment w jej historii. Nie urodziła się, lecz została stworzona przez maga o imieniu Arsen. Był to człowiek niezwykle potężny i dobry, to on nadał jej imię, które do teraz nosi i które stanowi jej jedyną własność.. Ale o tym zaraz.

Mag ten... hm, można powiedzieć, że specjalizował się w tworzeniu lisołaków. Leila nie wiedziała, że zanim powstała ona i jej towarzysze, mag miał wiele nieudanych prób, które kończyły się tragicznie, dla powstałych w ich skutek istot. Ale w końcu najwyraźniej opanował tę trudną sztukę i zaczął swoją własną hodowlę lisołaków. Leila przez pierwsze kilka lat swojego życia była najszczęśliwszą dziewczynką i małym liskiem pod słońcem. Całe dnie spędzała na bawieniu się razem z innymi lisołakami i lisołaczkami, gonitwach po zamku maga i należących do niego włościach otoczonych wysokim murem. Pod jego czujnym okiem i czułą opieką Arsena rozwijała się na piękną, inteligentną i niezwykle utalentowaną dziewczynę. Mag zatrudniał wielu wspaniałych nauczycieli. Chłopcy uczyli się walki, polityki i jeździectwa, natomiast dziewczęta miały lekcje śpiewu, tańca i etykiety. Leila już wówczas wyróżniała się na tle koleżanek, zdobywając uznanie nauczycieli i zadowolenie w oczach maga. Ponadto obserwowała jak chłopcy walczą, a jeden z nich – Namir – nawet pokazywał jej jak walczyć sztyletem. Razem potajemnie majstrowali w zamkach od pokoi, w których ich zamykano, by w nocy spotykać się i doszkalać w obsłudze sztyletów wykradzionych z pracowni. Oczywiście wszystkie stworzone dzieci maga przebywały w lisiej formie tak samo często jak w ludzkiej, by rozwijać swoje umiejętności. Arsen obserwował ich wszystkich, promieniejąc zadowoleniem.

Gdy Leila kończyła 12 lat została wezwana do pokoju Arsena. Zdziwiło ją to bardzo, gdyż był to jedyny pokój w całym zamku, do którego wszyscy mieli bezwzględny zakaz wstępu. Ona i Namir próbowali nawet sforsować również ten zamek, lecz drzwi były zabezpieczone magią. Gdy Leila weszła do pokoju, chciała zaraz rozejrzeć się z ciekawością i wchłonąć jak najwięcej szczegółów, by później opowiedzieć wszystko Namirowi i dziewczynom. Nie zdążyła jednak. Stanęła jak wryta zaraz za drzwiami, spoglądając na maga nierozumiejącym wzrokiem.
- Witaj Leilo, podejdź do nas proszę. Dothr, to jest ta dziewczyna. – powiedział z uśmiechem i gestem zaprosił ją do siebie. Drugą osobą w pomieszczeniu był inny mężczyzna. Leila bez słowa zbliżyła się do nich i z jakimś wewnętrznym niepokojem przyglądała się gościowi maga. Był to mężczyzna ogromny, niesamowicie gruby i chociaż widziała, mimo stanu jego ciała, że jest młody, to był kompletnie łysy. Jego brwi, uszy, nos i wargi ozdobione były licznymi kolczykami, chociaż w jego wypadku ozdoba to nie było najlepsze słowo. Ubrany był w niezwykle pstrokate szaty, najwyższej jakości. Wstrząśnięta dziewczyna nie mogła oderwać wzroku od tego dziwnego człowieka, nawykła jedynie do obecności maga, jej podobnych dzieci oraz prostych, cichych nauczycieli. Dopiero po chwili, uprzedzając na szczęście karcące chrząknięcie maga, dygnęła lekko.
- Witaj Panie – rzekła i podniosła wzrok na mężczyznę, napotykając jego spojrzenie. Był to błąd, od tego momentu bowiem, była już jak bezwolny posąg, sparaliżowana jego wzrokiem. A było ono najbardziej obrzydliwym, jakie widziała w swoim życiu. Czuła jak pełza po jej ciele, niczym jakiś obślizgły, wielki ślimak, a ona poczuła się nagle dziwnie naga, w swojej krótkiej brązowej tunice. Spuściła natychmiast wzrok i cała pozostała sytuacja toczyła się jakby poza jej udziałem. Słyszała jak o niej rozmawiają, ustalają cenę, śmieją się i żartują. Słyszała jak Arsen wymienia jej wszystkie zalety i wysoko rozwinięte umiejętności taneczne i gimnastyczne, z której do tej pory była tak dumna, a które teraz sprawiały, że zalał ją zimny strach. Jak przez mgłę widziała przekazanie pokaźnej sakwy i zadowolony uśmiech Arsena, który objął ją mówiąc coś o dumie i smutku z pożegnania. Mężczyzna o imieniu Dothr wstał i położył wielką łapę na jej ramieniu, kierując ich do wyjścia, a ona szła posłusznie, na miękkich nogach, nie mając zielonego pojęcia, co się właściwie wydarzyło.

Przez następne trzy lata tańczyła, śpiewała i gięła się niczym trzcina przed Dothrem i jego gośćmi. Jej szyję zdobiła gruba złota obroża z łańcuchem, której koniec trzymał Dothr właśnie. Jej nowy pan. Ustalenie porządku nie trwało długo. Mimo swojego młodego wieku i braku życiowego doświadczenia szybko uświadomiła sobie w jakich tarapatach się znalazła. Wygód oczywiście jej nie brakło, strojono ją w zwiewne, przezroczyste i bajecznie kolorowe szaty. Jej kostki otaczały złote bransolety, a jedno z uszu zostało całe zakolczykowane i ozdobione srebrnymi łańcuszkami. Spała na jedwabnych poduszkach i jadła soczyste owoce. Trzymana w złotej klatce, na każde wezwanie Pana w dzień czy w nocy, zabawiała jego lub innych swoim towarzystwem, ciałem, śpiewem lub tańcem. Przez cały ten czas żyła w nieustannym strachu przed momentem, kiedy Dothrowi przestanie wystarczać jedynie oglądanie i dotykanie jej ciała, lecz moment ten nie nadchodził, a ona czekała na swoją okazję by uciec. Gdy tylko myślała, że dłużej tego nie zniesie, zamykała się w swojej głowie i izolowała się zupełnie od świata. Wiedziała, że się porusza, czuła, jak on ją dotyka, ale jej umysł był gdzieś indziej. W głowie była lisicą pędzącą przez las, wolną. Nawet tę formę wolności bowiem jej odebrano, gdyż złota obroża była tak zaczarowana, by Leila nie mogła zmienić formy ani na hybrydę, ani w zwykłego lisa. Jej moment nadszedł dopiero ponad 2 lata później. Tańczyła akurat dla Pana, był środek nocy a oni byli sami w pokoju. Gdy usiadła na nim okrakiem jego oczy rozszerzyły się z zadowolenia i niedowierzania. Uśmiech ten zniknął dopiero, gdy dziewczyna wyjęła z misternie upiętego koka długą szpilę, nieopatrznie w nim pozostawioną i wbiła go Dothrowi w oko. Siedem razy. Wsunęła następnie szpilę w ogniwo łańcucha i szarpnęła, przerywając go i pozostając w samej obroży i białej, obcisłej króciutkiej sukience. Zanim straże wdarły się do zamkniętej sypialni zdążyła uciec przez okno ściskając w ręku zakrwawioną szpilę.

TERAZ
Jest na trakcie już kilka miesięcy. Bez grosza przy duszy, zmęczona i wychudzona, nie poradziła sobie sama z zerwaniem obroży. Potrzebuje do tego maga lub kogoś silnego lub dysponującego odpowiednimi narzędziami. Do tej pory zdobyła jedynie buty i kurtkę jakiegoś mężczyzny, który zasnął pijany przed gospodą na trakcie. Bała się, że tą kradzieżą zwróci na siebie uwagę, ale nie mogła podróżować boso i niemal półnaga. Cały czas nie wiedziała, czy nie jest ścigana więc skierowała się do zupełnie nowej krainy, gdzie, jak miała nadzieję, zacznie nowe życie. Powitała ją Alarania.

***

Porwana przez wilkołaki na zlecenie zwariowanego maga, przerzucona w portalu gdzieś w świat, podróżowała z wyjątkowo śmiercionośnym Zabójcą. Ewidentnie Alarania nie zamierza oszczędzać dziewczyny. Jedyną dobrą rzeczą, jaka jej się na razie przytrafiła, było poznanie nietypowego Białowłosego Elfa, który pomógł jej zdjąć magiczną obrożę. Byłaby szczęśliwą, wolną kobietą, gdyby nie to, że znów została uprowadzona..
  • Najnowsze posty napisane przez: Leila
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Data
  • O czym marzysz?
            Reakcja elfki na niewinne w założeniu pytanie Leili trochę lisiczkę zaskoczyła. Prawdopodobnie nie zauważyła by subtelniejszych zmian na twarzy rozmówcy, ale Ma’a spojrzała na nią czujnie, jakby dopatru…
    13 Odpowiedzi
    5397 Odsłony
    Ostatni post 2 lat temu Wyświetl najnowszy post
  • O czym marzysz?
            Był środek dnia i nawet poboczne uliczki miasteczka pełne były ludzi i elfów. Tym ostatnim Leila przyglądała się nieco dłużej, ukradkiem chłonąc wysokie sylwetki, piękne fizjonomie i spiczaste uszy. Rza…
    13 Odpowiedzi
    5397 Odsłony
    Ostatni post 2 lat temu Wyświetl najnowszy post
  • O czym marzysz?
            Troszkę przysnęła. Wóz kołysał się spokojnie na trakcie, było ciepło, ale słońce nie paliło, zatrzymywane przez korony drzew nad ich głowami. Leila początkowo tylko przymknęła oczy, relaksując się otocz…
    13 Odpowiedzi
    5397 Odsłony
    Ostatni post 2 lat temu Wyświetl najnowszy post