Oglądasz profil – Cain

Awatar użytkownika

Ogólne

Godność:
Cainerath "Ostatni Dzierżyciel" Eon
Rasa:
Czarodziej
Płeć:
Mężczyzna
Wiek:
349 lat
Wygląda na:
35 lat
Profesje:
Mag, Mędrzec, Włóczęga
Majątek:
Dostatni
Sława:
Nieznany

Aura

Silna aura o przesyconym kolorycie srebra. Wręcz ma się wrażenie jakoby sączyło się ono w nieskończoność, czasami zakrapiając dyskretnym barachitem. Uciska ją rzadka i niewyraźna sieć utkana z szafiru. Mimo to, emanacja zachowuje swoją sprężystość, twardość czy też lśniącą gładkość. Czasami linie tną się nawzajem swoją niebywałą ostrością, ale to tylko mętne wrażenie delikatności. Ocuca potężnymi grzmotami, które z czasem przypominają uderzenie młota pozostawiając w uszach bolesne i dudniące echo. Pachnie mdło mieszanką kadzideł i świec, chociaż intryguje nutką starego i zakurzonego pergaminu. Lepka substancja zniewala swoją łagodnością drażniąc język słonym smakiem.

Informacje o graczu

Nazwa użytkownika:
Cain
Grupy:
Płeć gracza:
Mężczyzna

Skontaktuj się z Cain

Pola kontaktu widoczne tylko dla zalogowanych użytkowników.

Statystyki użytkownika

Years of membership:
8
Rejestracja:
8 lat temu
Ostatnio aktywny:
-
Liczba postów:
126
(0.14% wszystkich postów / średnio dziennie: 0.04)
Najaktywniejszy na forum:
Szepczący Las
(Posty: 41 / 32.54% wszystkich postów użytkownika)
Najaktywniejszy w temacie:
[Miasto] Ogień i woda
(Posty: 34 / 26.98% wszystkich postów użytkownika)

Połączone profile


Atrybuty

Krzepa:raczej silny, wytrwały, wytrzymały
Zwinność:bardzo zręczny, bardzo szybki, perfekcyjny
Percepcja:dobry wzrok, dobry słuch, czuły zmysł magiczny
Umysł:niezwykle bystry, błyskotliwy, b. silna wola
Prezencja:Ładny, godny, przekonywujący

Umiejętności

Wiedza tajemnaMistrz
Odnajdywanie portali i źródeł magiiEkspert
Walka wręczEkspert
Czytanie aurEkspert
TaktykaBiegły
Wiedza o światachBiegły
UnikiBiegły
Pismo runiczneBiegły
EtykietaZaawansowany
Czytanie i pisanieZaawansowany
Skradanie sięZaawansowany
KulturoznawstwoZaawansowany
FizykaOpanowany
BotanikaOpanowany
MedycynaOpanowany
AnatomiaOpanowany
HandelOpanowany
BestiologiaOpanowany
Targowanie sięOpanowany
AlchemiaOpanowany
GeografiaOpanowany
TaniecOpanowany
ZielarstwoOpanowany
PolitykaPodstawowy
PrawoPodstawowy
PływaniePodstawowy
PrzetrwaniePodstawowy

Cechy Specjalne

RegenacjaDar
Szybsza niż u zwykłych stworzeń, jednak nie dorównuje regeneracji, którą niektóre rasy posiadają od zawsze. Czarodziej nie ma powodów do narzekań, bo urazy i rany znikają szybciej, a poza tym, jego ciała nie pokrywają blizny.
Znajomość wielu językówAtut
Cecha ta pozwala mu na komunikację z każdą istotą rozumną i umiejącą mówić. Cain nauczył się każdego języka, którym można posługiwać się w Alaranii i poza nią, chociaż z tym drugim był trudniej. Oczywiście, nie dotyczy to roślin i zwierząt.
TelepatiaAtut
Ta cecha specjalna jest czasami bardzo przydatna i to nie tylko do komunikowania się z kimś, ale także do czytania w myślach przeciwników, dzięki czemu można dowiedzieć się, na przykład tego, jak zaatakują. To wszystko nie zmienia faktu, że Cainerath dość rzadko z tego korzysta.
Bardzo rozległa wiedzaZaleta
Czarodziej żyje już sporo, a przez ten cały czas jego wiedza pogłębiała się, przez co Cain ma wiedzę na bardzo wiele tematów.
Zwierciadło MagiiWada
Od urodzenia, oczy pradawnego zaczynają lekko świecić, gdy ten używa magii, i przez to robią się jaśniejsze, niż są naprawdę. Czarodziej nie wie, dlaczego tak się dzieje. Im silniejsze jest zaklęcie, którego używa, tym jaśniej świecą jego oczy.

Magia: Inkantacje

EnergiiMistrz
MocyEkspert
PrzestrzeniAdept

Przedmioty Magiczne

Ostatni Pierścień MistrzaZaklęty
Cain zabrał pierścień z ruin kwatery założyciela, która znajdowała się w siedzibie Zakonu Dzierżycieli Mocy. Pierścień jest magiczny i chroni właściciela przed większością chorób i trucizn.

Charakter

Cierpliwy, opanowany i spokojny- te słowa w zupełności mogłyby wystarczyć, aby opisać osobę pradawnego, jednak jego charakter nie jest tak ograniczony. W czasie nauki mistrzowie od zawsze wpajali mu i innym rekrutom to, że najlepiej jest pozostać neutralnym, jednak Cain szybko przestał przestrzegać tej zasady po upadku Zakonu, co było momentem, w którym zaczął podróżować po świecie. Szybko pogodził się z tym, że prawdopodobnie jest jedynym ocalałym członkiem ugrupowania i nauczył się samodzielnego życia, jednak nie jest typem samotnika. Magia jest dla niego wystarczającym orężem, dlatego nie używa żadnej broni białej i dystansowej, no może poza własnymi nogami i rękoma, ale tego nie można zaliczyć ani do broni białej, ani do dystansowej. Zdarza mu się zastanawiać nad tym, czy zabić przeciwnika, czy darować mu życie, bo może zasługiwać na jeszcze jedną szansę, jednak takie coś zdarza mu się coraz rzadziej. Na szczęście zdarza mu się to coraz rzadziej, bo przez takie zastanawianie się niejednokrotnie przeciwnik zdążył pozbierać się i ponowić próbę ataku na czarodzieja, dobrze, że nigdy nie skończyło się to tak, że przeciwnikowi udałoby się zabić. Nie lubi prosić o czyjąś pomoc i niechętnie ją przyjmuje, nawet gdy to ktoś inny składa mu ofertę pomocy, czasami ponosi konsekwencje takich decyzji, jednak ma swoje powody, przez które postępuje tak, a nie inaczej.

Wygląd

Cainerath jest przystojnym i wysokim mężczyzną (ma około 6,4 stopy wzrostu), przy tym jest dość dobrze zbudowany. Wygląda na około trzydzieści lat. Skóra czarodzieja od zawsze była blada, dlatego często spotykał się, z tym że ludzie brali go za wampira, jednak po nieco dłuższym przypatrzeniu mu się większość stwierdzała, że osoba stojąca przed nimi nie jest przedstawicielem rasy krwiopijców. Jego włosy mające kolor ciemnego srebra same układają się na głowie czarodzieja, jednak nie każdy w to wierzy, o ile w ogóle ktoś o to pyta. Nie ma co rozpisywać się na temat twarzy Caina, jednak warto zaznaczyć, że wszystko na niej jest proporcjonalne względem siebie, kości policzkowe wystają, a na twarzy nie ma zarostu, nawet małego. Oczy postaci są niewątpliwie wyjątkowe i nie chodzi tu o ich kolor, któremu najbliżej do ciemnej zieleni, a o to, że zmieniają kolor na złoty wtedy, gdy pradawny używa magii. Ogólnie, to przedstawicielki płci pięknej mają na czym zawiesić oko, co Cain poczuł na sobie już wiele razy, jednak mimo tego on sam uważaj się za kogoś, kto nie wyróżnia się za bardzo pod względem urody.
Czarodziej ubiera się w rzeczy o ciemnych kolorach, a najlepiej, gdy są granatowe lub czarne- doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że takie ubrania kontrastują z kolorem jego skóry. Jedyną jasną częścią ubioru pradawnego jest lniana koszula, która ma biały kolor. Na niej nosi długi, skórzany i zapinany na guziki płaszcz. Dolna część ubioru czarodzieja to skórzane spodnie i buty, które wykonane są z ciemnej skóry. Cainerath nosi przy sobie torbę podróżną, w której trzyma najpotrzebniejsze rzeczy, między innymi mieszek z pieniędzmi i niewielki prowiant.

Historia

- Nie wierzę ci — wypalił Godfryd i postawił kolejny kufel piwa przed czarodziejem.
- To zacznij wierzyć... Spędziłem dostatecznie dużo czasu na poszukiwaniach innych członków Dzierżycieli Mocy, że mogę mieć pewność, iż przeżyłem tylko ja — przypomniał kompanowi, bo przecież już wcześniej mu o tym wspomniał. Wyraz twarzy pradawnego świadczył o tym, że nie kłamie i w dodatku nie warto sprzeczać się z nim, jeśli chodzi o to, co powiedział.
- Mam inne pytanie... Kim w ogóle byli Dzierżyciele Mocy i dlaczego o nich nie słyszałem? - chwilę po tym pytaniu, karczemna dziewka przyniosła kolejny dzban z piwem, jakby Godfryd wiedział, że zapowiada się na długą opowieść i specjalnie poprosił o nowy dzban z trunkiem.
- Pomyśl o tym przez chwilę i jeśli nadal się tego nie domyśliłeś, to sam ci odpowiem na jedno z pytań... Nie słyszałeś o nas tak, jak wiele osób, właściwie to większość Alaranii nawet nie wie, że coś takiego istniało, a to dlatego, że członkowie składają przysięgę, w której godzą się na to, że będą trzymać w sekrecie istnienie grupy i to, że do niej należą — towarzysz Caina chciał mu przerwać, jednak domyślił się tego, o co zapyta i kontynuował — Tak, złamałem przysięgę, tylko że nikt mnie za to nie ukarze. Poza tym, śmiało można powiedzieć, że Dzierżyciele już nie istnieją — dopowiedział. Cały czas mówił przyciszonym głosem, tak żeby tylko Godfryd go słyszał.
- Ogólnie, to nie byliśmy dużym ugrupowaniem, jednak i tak trzymaliśmy to wszystko w tajemnicy. Rozumiem, że chcesz usłyszeć moją historię jeszcze raz, tylko że tym razem mam wspomnieć o tym, jak trafiłem właśnie tam i tak dalej? - zapytał, a odpowiedzią było tylko skinienie głowy mężczyzny siedzącego naprzeciw niego i wzrok, w którym widział ciekawość.
- Jestem jedynym żyjącym członkiem tej grupy, która już nie istnieje, w sumie to mogę opowiedzieć ci całą historię, tylko zachowaj ją dla siebie... Znajdę cię, jeśli zdradzisz te informacje komuś innemu — przestrzegł go Cain. Wyraz jego twarzy wskazywał na to, że jest śmiertelnie poważny i nie rzuca słów na wiatr.
- Tak naprawdę, to urodziłem się w na terenie zamieszkanym przez członków. Moimi rodzicami była dwójka magów, którzy by należeli do Dzierżycieli i nie miałem wyboru, jeśli idzie o przynależność do tej grupy. Skoro moi rodzice należeli do ugrupowania, to ja też musiałem. Rekrutem stałem się w wieku szesnastu lat. Nie znam całej historii, jednak nazwa "Dzierżyciele Mocy" musi mieć związek z magią, którą posługiwali się członkowie i, którą posługuję się ja sam. Nie ma co opowiadać o dzieciństwie i treningach, bo wtedy nie działo się nic ciekawego. Już nawet nie pamiętam, ile trwało szkolenie i po jakim czasie oficjalnie stałem się członkiem Dzierżycieli Mocy, jednak nawet po tym cały czas trenowałem swoje umiejętności i to właśnie dzięki treningom świetnie posługuje się magią, której zostałem nauczony. Oprócz magii posiadam też inne, przydatne umiejętności i dużą wiedzę, jednak nie chce mi się wymieniać tego wszystkiego po kolei, dlatego przejdę dalej — powiedział Cain i zrobił przerwę, w której zwilżył sobie gardło.
- Właściwie, to mogę już przejść do upadku. Przez wiele lat wszystko szło dobrze, bardzo rzadko zdarzało się, że na nasz teren zapuszczał się jakiś podróżnik, bo nasze ścieżki były ukryte. Takich podróżników nie zabijaliśmy, tylko oferowaliśmy im gościnę, nocleg i takie tam. Pewnego dnia przybył wędrowiec, który zachowywał się normalnie, jednak szybko nas opuścił i, jak okazało się później, był to tylko zwiadowca, który miał sprawdzić prawdziwość informacji, które podał mu zdrajca skuszony bardzo dużą sumą pieniędzy. Następnego dnia wkroczyła duża grupa najemników, w tym magów, którzy ich wspomagali, jednak wcześniej przyszła grupka zabójców, którzy wyeliminowali potężniejszych przedstawicieli Dzierżycieli Mocy. Prawie wszystkich. Właściwie, to gdyby nie Mistrz to prawdopodobnie zginąłbym tam z resztą magów, jednak on przeniósł mnie poza teren, który to nas należał. Nie powiem ci tego, gdzie to było konkretnie, mimo że domy i niewielka twierdza już dawno są ruiną. Znalazłem się na środku jakieś równiny i chwilę później okazało się, że jestem na terenie Równin Theryjskich. Najpierw chciałem odszukać podróżujących Dzierżycieli, jednak przypomniałem sobie, że Mistrz wezwał wszystkich na świętowanie Dni Założenia i prawdopodobnie zginęli w wiosce. Mimo to dalej myślałem, że może ktoś nie dotarł tam na czas i wciąż żyje. Później przyszły mroczniejsze myśli i przypomniałem sobie, że Mistrz wspomniał o pewnej organizacji zabójców, która chciała się nas pozbyć... nie mogę sobie przypomnieć ich nazwy, ale zabiłem kilku jej członków. Można ich rozpoznać po tym, że ich dłonie pokryte są tatuażami, które są słowami jakieś przysięgi i zapisana jest czarną mową. Spotykałem ich głównie wtedy, gdy sami wpadali na mój trop i mnie ścigali, później dochodziło do walk, które wygrywałem. Chcesz usłyszeć ciekawostkę? Nazywają mnie Ostatnim Dzierżycielem — pradawny ponownie przerwał opowieść, a przez jego usta przemknął uśmiech, gdy wspomniał o przydomku, który nadali mu zabójcy. Znowu zwilżył gardło.
- Byłem w wielu miejscach, robiłem i widziałem różne rzeczy, a do twierdzy Dzierżycieli Mocy wróciłem tylko raz. Kilka lat od upadku ugrupowania wróciłem na zgliszcza czegoś, co dawnej było domem moim i moich braci. Znalazłem tam pierścień, który niegdyś należał do Mistrza. Wziął go... powiedzmy, że jako pamiątkę. Znał też jego magiczne właściwości, dlatego ostatecznie nie była to tylko pamiątka. Kilka razy próbowałem odszukać jakichś znaczących ludzi należących do organizacji, która spowodowała upadek Dzierżycieli, jednak nie powiodło mi się, chociaż raz byłem blisko — w tym momencie Godfryd zdecydował się na to, że przerwie opowieść Caina i coś powie.
- Może zbierzemy chłopaków i ci pomożemy? - zapytał mężczyzna. W odpowiedzi mógł zauważyć spokojny wzrok rozmówcy, jednak wypowiedział on słowa dopiero po tym, jak wypił resztę piwa z kufla.
- Nie zrozum mnie źle, ale nie chcę waszej pomocy. Nie lubię, jak ktoś ginie tylko po to, żebym mógł przeżyć albo zrealizować swój cel — wytłumaczył czarodziej, a towarzysz skinął głową w geście zrozumienia. Najwidoczniej nie miał zamiaru prosić, za co Cainerath był mu wdzięczny.
- Nie wiem, co jeszcze mogę ci powiedzieć... Wiesz, że byłem w bardzo wielu miejscach, dużo umiem i bardzo dużo wiem. Wiesz też, że mam na karku prawie trzy i pół setki lat, a mimo tego wyglądam na jakieś trzydzieści lat — wyliczył pradawny. Rozmówca tylko kiwał głową, zgadzając się z tym, co mówi Cain.
- Na mnie już czas, przyjacielu. Jestem pewien, że nasze drogi kiedyś zejdą się ponownie, jednak nie wiem, kiedy to nastąpi. Do zobaczenia, Godfrydzie — odparł Cainerath i wstał od stołu. Chwilę później Godfryd również wstał ze swojego miejsca i obaj uścisnęli sobie prawice, a także poklepali po plecach. Następnie czarodziej skierował się ku drzwiom wyjściowym z karczmy, a jego przyjaciel dołączył do reszty swojej kompanii. Cainerath wyszedł z karczmy i po chwili nie było po nim śladu..

*******

Czarodziej spotkał na swojej drodze dwie kobiety, pokusę Rozalie i elfkę Jane, które, na jakiś czas, stały się jego towarzyszkami. Podróżowali ze sobą przez pewien czas, jednak Cain cały czas dążył do tego, żeby zniszczyć Poskromicieli. Po pewnym czasie, w drogę weszła im grupa należąca do organizacji, która chce pozbyć się pradawnego, a on chce pozbyć się ich. Doszło do potyczki, w której Jane i Rozalie mu pomogły, a sam Cainerath wydobył z głowy Dowódcy informacje na temat prawdopodobnej lokalizacji głównej twierdzy Poskromicieli, w której może przebywać ich Przywódca. Towarzyszki pradawnego postanowiły, że udadzą się z nim tam i pomogą mu w zemście. Gdy dotarli na teren Gór Dasso, elfka udała się na zwiad, aby ocenić sytuację i liczbę przeciwników zajmujących mury, następnie wróciła do nich i zdała raport. Najpierw odbyła się krótka potyczka poza murami twierdzy, w której trójka towarzyszy musiała wyeliminować zwiadowców w taki sposób, aby żaden z nich nie dowiedział się o ich obecności. Później weszli za mury i rozdzielili się- Cain ruszył na poszukiwania Przywódcy, a Jane i Rozalie do skarbca. Czarodziej wysłał je tam, żeby zgarnęły dla siebie jakieś łupy, poza tym napotkały tam mniejszy opór ze strony przeciwników, więc było mniej szansy na to, że zginą. Ostatecznie pradawny zemścił się i unicestwił Poskromicieli, a na sam koniec pożegnał się z elfką i pokusą, a także przeniósł je do miejsc, o których mu powiedziały. On sam teleportował się w miejsce, w którym kiedyś mieszkał i się wychowywał, aby powiedzieć tam, że wybił Poskromicieli i pomścił swoich bliskich. Został tam chwilę dłużej, aby zastanowić się nad tym, co chce robić dalej, a później przeniósł się w inne miejsce.

W Adrionie spotkał dwie kobiety — jedna związana była z ogniem, a druga z wodą. Ignis i Mamaria były swoimi przeciwieństwami nie tylko pod względem żywiołu, z którym czuły się związane, bo niektóre cechy ich charakterów także odpowiadały takim, które kojarzyły się z danymi żywiołami. Obie były ciekawymi osobami, jednak ścieżki ich i Caina rozeszły się tak szybko, jak się połączyły, więc mag zdążył im tylko trochę pomóc z problemami, które miały i nie udało mu się poznać je lepiej...

Mag planował wybrać się do jaskini znajdującej się gdzieś w okolicy — ponoć były w niej ukryte skarby, a on chciał sprawdzić prawdziwość tego. Rozwiesił kilka ogłoszeń, w których napisał, że szuka kogoś do pomocy i zgłosiła się tylko jedna osoba — kobieta o imieniu Kalayaan. Przemieniona wydała mu się skądś znajoma i okazało się, że kiedyś już się spotkali. Jako zapłatę chciała wziąć część kamieni szlachetnych, które tam znajdą, jeśli wieści o skarbie okażą się prawdziwe. Udali się do jaskini, która okazała się bardziej niebezpieczna, niż przypuszczał na początku — była ona domem dla stworzeń, które przejęły i zmieniły ciała krydian, które tu kiedyś mieszkały. Mimo tych przeciwności, i tak udało im się znaleźć skarb, mimo że był on ukryty pod wodą. Cain wydobył jakąś jego część, dzieląc się nią z Kalayaan. Później udali się w stronę wyjścia, jednak musieli się rozdzielić — mag samotnie udał się do wyjścia, licząc na to, że jej także się to uda... a później ruszył dalej.
  • Najnowsze posty napisane przez: Cain
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Data
  • Chodź, goni nas... coś
    To naprawdę był on. Cain cieszył się, że w końcu odnalazł kogoś, kogo znał kiedyś; kogoś, kto urodził się w tym samym miejscu, co on sam. W miejscu, z którego teraz pozostała jedynie spalona ruina powoli przejm…
    28 Odpowiedzi
    6117 Odsłony
    Ostatni post 1 rok temu Wyświetl najnowszy post
  • Chodź, goni nas... coś
    O magicznej możliwości wyczuwania aur i ich czytania przypomniał sobie trochę za późno, już wtedy, gdy próbowali podkraść się do miejsca, z którego unosił się dym, a później także zapach pieczonego mięsa. Teraz…
    28 Odpowiedzi
    6117 Odsłony
    Ostatni post 1 rok temu Wyświetl najnowszy post
  • Chodź, goni nas... coś
    Kiwnął głową, gdy Lotta powiedziała, że da mu znać, gdy wyczuje tych, którzy za nimi podążają. Tylko, wydawało mu się, że nie powinien zostawiać tego jedynie w jej rękach. On też mógł wyczuć ich przedwcześnie, …
    28 Odpowiedzi
    6117 Odsłony
    Ostatni post 1 rok temu Wyświetl najnowszy post