Calel to cierpliwy i opanowany osobnik, na świecie jest naprawdę mało rzeczy, które mogłyby go wyprowadzić z równowagi, przestraszyć i tak dalej. Z jego podróżowaniem bywa różnie i raz podróżuje samotnie, a innym razem z jakąś grupą, więc przyzwyczaił się do samotnych wędrówek, a także do takich, które spędza w towarzystwie, na przykład, kupca i jego pomocników, którzy podróżują w tym samym kierunku. Przywykł już do tego, że w życiu można ujrzeć naprawdę obrzydliwe rzeczy, więc rzeczy pokroju różnorakich ciał, które często nie posiadają kończyn na miejscu, strumienie krwi, ucinane kończyny i tego typu rzeczy, nie robią na nim wrażenia. Niektórzy myślą, że Calel jest jakimś uczonym, gdyż jest pradawnym czarodziejem, jednak on jest typem czarodzieja, któremu bardziej zależało na tym, aby jego magia pomagała mu w walce, a nie w poznawaniu wiedzy, jednak zasób wiedzy Calela jest dość spory. Innych traktuje tak, jak oni traktują jego. Czasami pomaga innym, a czasami zdarza się, że przechodzi obojętnie obok osoby, która oczekuje pomocy.

Calel to dobrze zbudowany mężczyzna o wzroście nieprzekraczającym 186 centymetrów, także nie można powiedzieć o nim, że jest niski, jednak nie należy on do najwyższych osobników zamieszkujących ten świat. Jego głowę porastają włosy o kolorze ciemnego srebra i brązu, przez co są jedną z cech wyglądu, na które rozmówca, przeważnie, zwraca uwagę przy pierwszym spotkaniu. Drugą, rzucającą się w oczy, cechą wyglądu pradawnego są jego narządy wzroku, gdyż mają one kolor, a raczej kilka kolorów, które połączone są ze sobą tak, że ich kolor podobny jest do tego, który posiada palący się ogień. Reszta twarzy czarodzieja jest, raczej, przeciętna, a przynajmniej on nie doszukał się w niej czegoś, co będzie przykuwać uwagę rozmówcy tak, jak kolor jego włosów lub oczu. Nie posiada żadnych tatuażów i blizn, a także nie nosi żadnego nakrycia głowy.

Na co dzień ubiera się w ubrania o ciemniejszych kolorach, gdyż takie przypadły mu do gustu. Nosi czarną, skórzaną kurtkę z dość długim kołnierzem, a pod nią lnianą koszulę. Na dłoniach ma skórzane rękawice, które pozbawił palców. Spodnie, również skórzane, mają kolor ciemnego brązu, podobnie jak buty, które również wykonane są ze skóry. Ma też torbę skórzaną, w której nosi najpotrzebniejsze rzeczy i zapas prowiantu, gdy gdzieś wyrusza.

Już nie pamięta, gdzie się urodził, jednak pamięta, że jego rodzicami byli upadły anioł i czarodziejka. Pamięta o tym dlatego, że doskonale wie, skąd pochodzą jego cechy, które uważana są za specjalne. Matka Calela pochodziła z klanu czarodziei- elementalistów, którym o wiele łatwiej przychodziła nauka magii Kręgu Żywiołów, jednak przez to nie mogli uczyć się innych arkan magii. Niektórzy czarodzieje z tego klanu uważali, że cecha ta jest klątwą i nazywali ją "Klątwą Żywiołów", jednak zdecydowana większość elementalistów widziała w tym więcej pozytywnych aspektów, a nie negatywnych. Calel odziedziczył po matce właśnie tę cechę, która potocznie nazywana jest "Elementalista", a także cechy rasowe czarodziei i bardzo szybką naukę języków, która przerodziła się w to, że pradawny zna, praktycznie, każdy język, którym można rozmawiać w Alaranii, a także mowę roślin i zwierząt. Jego ojciec był upadłym aniołem i Calel odziedziczył po nim regenerację ran, jednak i tak jest ona nieco wolniejsza niż u prawdziwego upadłego anioła. Umiejętności związanych z różnoraką wiedzą nauczył się od matki. Od ojca, który był świetnym wojownikiem, również nabył kilka przydatnych umiejętności, jednak walki wręcz nauczył go inny upadły anioł, którego wiele osób nazywało "Mistrzem Walki Wręcz". Keven, bo właśnie tak miał na imię "Mistrz" był przyjacielem ojca Calela, więc nie zażądał żadnej zapłaty za to, że będzie nauczał syna swojego przyjaciela- chciał tylko zamieszkać u rodziny na czas nauk, którym poddany zostanie ich syn. Treningi te trwały bardzo długo, bo Keven zdecydował się na to, że nauczy młodego czarodzieja wszystkiego, co wie na temat walki wręcz. Pradawny dostał specjalne rękawice od Kevena po tym, jak upadły anioł uznał, że nauczył swojego ucznia wszystkiego, co sam umie, rękawice te wzmacniały siłę ciosów wręcz osoby, które ma je na swoich rękach. Ta część ekwipunku była bardzo przydatna w życiu Calela i ratowała jego skórę wielokrotnie wtedy, gdy lepiej było walczyć wręcz, a nie przy pomocy magii.
Elementalista oświadczył rodzicom, że wyrusza w podróż po świecie, gdyż życie, które prowadzi teraz, zaczyna mu się nudzić. Jego rodzice nie wyrażali sprzeciwów i, nawet, byli zadowoleni z tego, że ich syn, w końcu, postanowił, że zrobi coś konkretnego i wiąże z tym swoje plany. Właśnie wtedy zaczęło się podróżnicze życie Calela. Oczywiście, co jakiś czas odwiedzał swoich rodziców, opowiadał im o swoich przygodach i o tym, co dzieje się w poszczególnych miastach, jeżeli było o czym opowiadać. Przeważnie zostawał u nich tydzień lub dwa, przy okazji odwiedzał także Kevena, i dopiero wtedy ruszał na poszukiwanie jeszcze większej ilości przygód.
Kilka lat temu otrzymał list od Kevena, w którym upadły napisał, że jego matka i ojciec nie żyją, a ich dom doszczętnie spłonął. Mistrz pisał też, że pożar został wywołany w nocy i, najprawdopodobniej, nie wybuchł on z przyczyn naturalnych. Na koniec napisał, że pochował rodziców Calela w pobliżu ich domu, jednak i tak dobrze by było, gdyby ich syn przybył tam i oddał im należyty szacunek. Czarodziej przybył tam i zastał dokładnie taki widok, jaki opisał Keven w liście. Śmierć rodziców zmieniła nieco charakter elementalisty, tym bardziej że pożar, rzeczywiście, wzniecił ktoś żywy. Calel wiedział, że nie uda mu się odnaleźć sprawcy lub sprawców, tak samo sądził przyjaciel jego ojca. Pradawny, przez jakiś czas, zrezygnował z jakichkolwiek podróży, aby oddać się żałobie wywołanej śmiercią rodziców, już nawet nie pamięta, ile czasu poświęcił na żałobę, jednak po tym czasie postanowił, że wróci do podróżowania i przeżywania różnorakich przygód, bo może to pomóc mu w pogodzeniu się ze śmiercią rodziców. Nie mylił się, po jakimś czasie przestał zadręczać się tym, że jego ojciec i matka nie żyją i ponownie wpadł w wir przygód, który trwa do teraz.