Osobnik ten nie przepada za tłumami. Unika raczej kontaktu z innymi, rozumnymi stworzeniami, woląc przebywać w towarzystwie natury, czyli flory 

i fauny. Z założenia Oyar jest spokojną osobą, choć zdecydowanie za łatwo jest go wyprowadzić z równowagi, a jak już komuś się to uda...lepiej 

niech ucieka tam, gdzie pieprz rośnie, bowiem Baldun nie waha się przed żadnym czynem, który sprawi, że jego nerwy zostaną uspokojone, a 

drapieżnicza natura usatysfakcjonowana. Oyar jest wędrownikiem i nie grzeje długo jednego miejsca. W swoich ruchach i zachowaniu potwierdza 

tylko to, czym jest. Drapieżcą. Działa instynktownie, a więc nieprzewidywalnie i zdecydowanie robi, zanim pomyśli, choć inteligencji mu nie brak. W 

walce zachowuje się niczym szaleniec opętany rządzą mordu, ale to już jego indywidualna cecha, którą nabył przez przeżyte lata.

Oyar to wysoki, muskularny leonid pokryty czarną sierścią. Posiada niezbyt bujną grzywę, jednak i tak jest ona imponująca. Sierść mogłaby się z 

wglądu wydawać szorstka i nieprzyjemna w dotyku, w rzeczywistości jednak jest ona wyjątkowo gładka i miękka. Pysk Balduna zdobi para złotych, 

opalizujących oczu, które w nocy świecą, niczym świetliki. Przecięte są one pionową za dnia, a okrągłą w nocy czarną źrenicą. Oyar posiada raczej 

optymalnych rozmiarów uszy, nie przeszkadzające mu w niczym. Jego potężne szczęki natomiast są wyposażone w rzędy ostrych niczym brzytwa 

zębów, z wyraźnie zaznaczonymi kłami. Kolejną naturalną bronią są czarne, niczym obsydian pazury, które bez problemu przecinają nawet metal. 

Cała sylwetka tego leonida to skupisko mięsni, sierści i jeszcze raz mięśni. Nie zachwyca urodą, więc gdzie się nie pojawia, wzbudza zazwyczaj 

strach i odrazę.

Oyar zrodził się z prostej linii po przodkach żyjących na pustyni. Nic dziwnego, bowiem jego matka również wywodziła się z prostej linii. Gdy 
przyszedł na świat stał się drugim w dość skromnym stadzie czarnowłosym przedstawicielem rasy. Trzeba napomknąć, że jego rodzice byli na 
kształt ludzkich królów, choć wśród swoich, nazywani byli po prostu Przewodnikami stada. Nic więc dziwnego, że ich syn był traktowany już od 
samego początku z należytym szacunkiem. Młody Oyar pobierał nauki u najlepszych wśród stadnych rzemieślników i mistrzów z dziedziny walki. 
Umiejętności podstawowe zaś szkolił wraz z ojcem. Jednak to matka zawsze była dla młodego Balduna zagadką. Była nieuchwytna i zwinna niczym 
wiatr i to właśnie ona nauczyła go polegać na swoim refleksie. Książe szybko dostał przydomek Cienistowłosego, bo prócz tego, że był doskonałym, 
młodym wojownikiem, potrafił jak nikt wtapiać się w tło i cienie, na co pozwalało mu jego ciemne umaszczenie. Po osiągnięciu jednak odpowiedniego 
wieku, młody Oyar musiał opuścić stado, by poszukać własnego kąta i założyć własną rodzinę. Nie bawiło go to, jednak w końcu poczuł się wolny. 
Prawdziwie, odkąd przyszedł na świat. Nie opuszczał rodziny ze smutkiem, lecz z determinacją. Jak się okazało, przedstawicieli jego rasy nie było 
tak łatwo znaleźć i kolejne dziesięciolecia młody Baldur pałętał się po lasach, jednak nigdy nie znalazł kogoś z przedstawicieli własnej rasy. Nie 
zaznał więc miłości, a poświęcił się temu, co kochał najbardziej: walce. To, co mu przekazano, trenował samodzielnie, a następnie sprawdzał się w 
walce z innymi. Niejednokrotnie przyszło mu stoczyć bój z ludzkimi kłusownikami w obronie słabszych zwierząt, jednak któregoś dnia odkrył, że 
zabijanie sprawia mu wręcz przyjemność. Dodatkowo łatwo było go wyprowadzić z równowagi, więc stał się chodzącą bombą. Od tamtego czasu 
Baldun raczej nie zbliża się do miejsc zamieszkania innych, rozumnych istot. Przebywa tam, gdzie nikt nie jest w stanie stanąć twarzą w twarz z 
rozjuszonym leonidem. Oyar nabył przez te siedemdziesiąt lat swojego życia wiele przydatnych umiejętności, jednak nigdy, nie odkrywa kart, przed 
nikim, jest bardzo skrytą personą.