Charakter Rotherna można bardzo szybko opisać jako nieokrzesanego, brutalnego, krnąbrnego i przestrzegającego w mieście podstawowych 

praw. Przy czym trzeba zaznaczyć, że są to jedynie takie hasła jak nie kradnij, nie zabijaj, a przynajmniej w obecności świadków. Tak go 

postrzegają ludzie, dając mu odpowiednią swobodę i  dla własnego bezpieczeństwa schodząc mu z drogi. Często działa impulsywnie, 

szczególnie pod wpływem silnych emocji, lecz potrafi także planować, choć bywa niecierpliwy, co może przeszkadzać w wykonaniu planu, 

czy rozkazów.

Co Rothern myśli o sobie? Nic szczególnego, a raczej trzeba przyznać że nie rozkłada na czynniki pierwsze swojego charakteru, czy psychiki. 

To byłaby tylko niepotrzebna strata czasu i energii. Potwierdziłby jednak, że nie ma żadnych oporów przed zabijaniem, czy też że granice 

trzeba niszczyć. Nie ma w jego działaniach finezji, nie szukałby zemsty w zdradzieckich truciznach podanych na balu, czy też niszczeniu 

psychicznym przeciwnika. Wystarczyłby mu nóż, właściwie równie dobrze mogłaby to być wyłamana noga krzesła, czy też butelka.  Czego 

zaś nienawidzi Rothern? Słabości i magów, szczególnie słabych magów. Magia w każdej swej plugawej postaci jest dla niego ohydna.

Twarz Rotherna ukazuje posępne oblicze hardego człowieka w wieku około trzydziestu lat. Widać, że osoba ta nie boi się przeciwności losu i 

nie 

waha się. Ledwo widoczna, na ogorzałym od mrozu lewym policzku, skośna szrama, biegnąca prawie od szczytu ucha do kącika ust 

wskazuje, że 

ma się do czynienia z osobą której walka nie jest obca.  Ciemnozielone oczy skryte pod gęstymi czarnymi brwiami ukazują hardość i pewność 

siebie, oraz wewnętrzną siłę pozwalającą  sięgnąć po coś teoretycznie nieosiągalnego . Długie czarne włosy spływają spokojnie do tyłu, 

opadając na ramiona.

Sylwetka Rotherna wyróżnia go z tłumu. Jest on wysoki, gdyż prawie bez kilku centymetrów osiąga dwa metry. Jego umięśnione ciało zostało 

wyrzeźbione przez lata morderczych, obfitujących w pot i krew treningów. Grozy jego postaci dodają liczne blizny od broni, czy też pazurów 

dzikich zwierząt, szpecących jego ciało jasnymi śladami. 

Zbroja i ubiór Rotherna, pomimo śladów używania w trudnych warunkach, są czyste i zadbane. Z pewnością pomaga w tym ich prosta forma, 

choć nie można nie zauważyć, że wykonane są solidnie i z dobrych materiałów, które nie zniszczą się przy pierwszym dniu przedzierania się 

przez 

gęsty las.

Rothern był synem jednego ze starszych Senginerów, to zapewniło mu najsurowszego, lecz najlepszego trenera, który nauczył go wszystkiego 
co wie o walce i przetrwaniu. Dzięki swej babce, znachorce, poznał zioła i podstawy alchemii, a także sposoby niesienia pomocy rannym. Dzięki 
swej sile i umiejętnościom był uznawany za najlepszego ze swojego pokolenia. Jednak to mu nie pomogło. Jego kobieta, a właściwie jeszcze 
dziewczyna, którą miał w następnym roku poślubić oddała się jego przyjacielowi. Gdy ich znalazł, wystarczył tylko kamień. Pogruchotał głowę 
tego, który jeszcze dzień wcześniej zapewniał go, że zawsze będzie strzegł jego pleców. 
Został wygnany, jego więź z przedstawicielami jego rasy została rozdarta i zniszczona na zawsze. 
Mając tylko to co wziął na siebie, przed świtem wyruszył w świat. Wszyscy jego znajomi, przyjaciele, rodzina, symbolicznie odwracali się. 
Jeszcze nim nadeszła pełnia znalazł sobie towarzysza, a raczej ten przyczepił się do niego. Uratował z sideł Ibrysa, opatrzył go, a ten ruszył za 
swoim wybawicielem. Przez pewien czas Rothern na różne sposoby starał się pozbyć jego towarzystwa. Jednak bezskutecznie i musiał 
przywyknąć do jego obecności.