Belarus jest niepoprawnym złodziejaszkiem, któremu kradzieże sprawiają przyjemność. Stawia sobie wyzwania i próbuje kraść coraz ciekawsze 

rzeczy. Nie interesuje go prawo, tylko własne korzyści. Lubi uciekać przed wymiarem sprawiedliwości. Uwielbia wszelakie świecidełka. Mimo egoizmu 

zawsze jest gotów pomóc potrzebującym. Zazwyczaj jest wesoły, lecz potrawi być poważny. Jest typem samotnika i czuje niechęć do ludzi, przez 

to, że w przeszłości był odrzucony. Nie lubi psów. Mimo drobnej postury jest niemal zawsze głodny. Nie lubi swojej ludzkiej postaci, ponieważ 

twierdzi, że jest brzydki, a także dlatego, że hybryda jest dużo zwinniejsza. Rzadko zmienia się w człowieka, zazwyczaj wtedy, gdy odwiedza jakieś 

miasto.

Belarus jest wzrostu przeciętnego człowieka. Jest raczej drobnej budowy. Ma czarne włosy związane w krótki warkocz sięgający łopatek i parę 

kocich uszu. Jego twarz jest szczupła, z zadartym nosem. Każde z jego oczu jest innego koloru, jedno jest brązowe, a drugie zielonoszre. W 

postaci hybrydy ma ciemnoszare futro, które pokrywa całe jego ciało, a na twarzy kilka czarnych pasów i białych plam. Zazwyczaj nosi skórzany 

pancerz, na który zarzuca czasem zielonoszary płaszcz z kapturem. U boku ma przewieszony miecz i sztylety. Zazwyczaj jest uśmiechnięty.

Belarus urodził się w małej wiosce. Jego matka zmarła przy porodzie, a ojciec został zabity trzy lata później przez bandytów. Belarus był jedynym 
kotołakiem wśród ludzi w wiosce i został przez nich odrzucony. Mimo iż miał opiekę, nie dbano o jego wychowanie. Nikt nie nauczył go odróżniać 
dobra od zła. Tak więc nauczył się kraść przedmioty, które mu się podobały. Były to głównie świecidełka, do których miał słabość. W wieku 12 lat 
został złapany na kradzieży i wyrzucony z wioski. Musiał nauczyć się zasad przetrwania w dziczy. 
  Zaczął polować przy użyciu prowizorycznej broni. Stworzył łuk z giętkiego kija i kawałka sznurka, a za strzały służyły mu zaostrzone patyki. Broń 
starczała na upolowanie małej zdobyczy. Zaczął także zbierać zioła i owoce, poznając składniki niektórych z nich. W puszczy spotkał grupę 
łowców. Mieszkał z nimi przez długi czas i nauczył się lepszej sztuki polowania. Dostał od nich także łuk, z którego korzysta do dziś. Niestety jego 
natura wzięła nad nim górę. Jednemu z nich ukradł cudowny złoty naszyjnik. Jego wina wyszła na jaw, a on został wydalony z grona. 
  Po wygnaniu podróżował dalej po puszczy. Na jej obrzeżach spotkał druida. Ten widząc słaby stan zdrowia kotołaka wyleczył go i przygarnął. 
Chciał przyjąć go jako swego ucznia. Belarus przez rok uczył się wiele o ziołach i zwierzętach. Poznał więcej składników, dzięki którym zaczął 
warzyć nie tylko mikstury, ale także trucizny. Nigdy jednak nie był w stanie opanować języka zwierząt i nie został druidem. Brak umiejętności w 
nauce tegoż języka można uzasadnić jego niechęcią do szkolonego zawodu.
Po odejściu w dalszą drogę trafił do wioski. Stacjonowała tam grupa najemników. Belarus postanowił dołączyć do nich. W ciągu dwóch lat pracy dla 
nich wykonał wiele zadań, podczas których nauczył się walki mieczem. Jego charakter także nieco się zmienił. Nabrał ochoty do życia wiedząc, że 
jest komuś potrzebny, nawet jeśli brał opłatę za swoją pomoc. Przekonał się także nieco do ludzi. Ta znienawidzona przez niego rasa doceniała go 
za jego niezwykłe umiejętności. 
  Podczas jednej z misji natknął się na grupę magów. Miał chronić jednego z nich. Gdy dotarł do ich siedziby, ten w ramach wdzięczności za 
niejednokrotne uratowanie życia podczas długiej podróży postanowił nauczyć go magii. Belarus nie był zainteresowany propozycją, jednak miał 
pewnw plany związane z magiem. Na jego palcu znajdował się piękny, magiczny pierścień z drogim kamieniem. Postanowił go ukraść. Tak więc w 
nocy, podczas pierwszych dni nauki, wkradł się do pokoju maga i ukradł pierścień, gdy ten spał. Szybko opuścił siedzibę maga i nigdy więcej go nie 
spotkał.
  Chciał odpocząć, i trafił w końcu do wielkiej metropolii. Mieszkał tam długi czas, zanim znów zaczął kraść. Wkręcił się do gildii złodzieji. Musiał 
kraść różne przedmioty, dla niego bezwartościowe, na użytek ludzi, którzy mu placili. Jako płatny złodziej nauczył się walki bronią, którą można 
łatow ukryć - sztyletami. Nauczył się także szpiegowania i zabijania innych w sposób taki, aby nie pozostawić żadnych śladów. Uznał także za 
przydatną umiejętność zmieniania kształtu. Mógł wejść do różnych miejsc i ludzie nie wiedzieli, że mówią o nim.
  Po czterech latach spędzonych w mieście musiał odejść, gdyż był zagrożony. Władze miasta nałożyły na niego karę, a za jego głowę była 
wyznaczona wysoka nagroda, tak wysoka, że nawet wśród sprzymierzeńców nie czuł się pewnie. Postanowił, że chciałby zwiedzić inne krainy i 
wyruszył w drogę. Podczas wędrówki spotkał fretkę, którą uratował z paszczy wilka. Ta w zamian dołączyła do niego. On zaś nauczył ją 
złodziejskiego fachu.