Charakter El... 

Jest to bardzo humorzasta dziewczyna z długim jęzorem, którego za żadne skarby świata nie potrafi utrzymać za zębami. Zwykle nad jej 

rozsądkiem zwycięża ciekawość, tak więc zanim pomyśli ładuje się tam, gdzie jej nie chcą. Nie daje sobą pomiatać, odszczekując się na cięte 

riposty jakimi ją inni traktują. Albo po prostu wrzuca kuleczkę plazmy do kaptura osoby, która ją zirytowała. 

Powaga? Należyte zachowanie? Niee, to nie dla niej. Lubi się śmiać, na to ma niemal zawsze czas, tak więc szerokim łukiem omija szlachciców i 

szlachcianki. Ma na nich pewnego rodzaju uczulenie, nie przepada za dostojnym tonem jakim przemawiają. Uważa to za sztuczne i niepotrzebne. 

Uwielbia robić wokół siebie zamieszanie, na przykład bardzo głośno krzyczy, gdy ktoś niechcący nadepnie jej na stopę. Kiedy tylko ma czas, 

praktykuje jazdę konną, lecz na otwartych przestrzeniach z dala od wiosek czy miast. 

Nie pogardzi postraszeniem innych po nocach, bo czemu nie? Przecież to najlepsza rozrywka! Nie poddaje się, gdy jej coś nie wychodzi. Próbuje 

dotąd, dopóki nie uda jej się osiągnąć zamierzonego celu. Lubi błyszczeć swoją wiedzą, jest z lekka przemądrzała i bardzo inteligentna. Szybko 

wysuwa wnioski, uczy się w mgnieniu oka nowych rzeczy, nawet jeśli sprawiają jej duże trudności. Cierpliwość nie jest jej najmocniejszą stroną, 

jednak gdy się uprze może czekać godzinami, aż coś się wydarzy. Jednakże to zdarza się baaardzo rzadko, prawie wcale. Nie jest osobą, 

organizującą wszystko sobie od A do Z, idzie na tak zwany żywioł, zastanawiając się jakie będą tego wszystkiego konsekwencje i czy w ogóle 

będą... Jest nieco podejrzliwa i ma małą manię prześladowczą, ale jak ją lepiej poznać, jest to urocza dziewczyna, uwielbiająca żarty.

I tu zaczyna się robić bardzo interesująco! A jakże! Teraz zadajesz sobie pytanie: dlaczego?

Otóż:

El, jako trzyletni berbeć, miała bardzo jasne włosy, a gdyby się uprzeć, można by rzec, iż były białe jak śnieg. Zaś oczy lśniły ciemnym błękitem, 

które cały czas wyrażały kpiące nastawienie do świata, co było nieco dziwne u trzylatki. Jej cera była niesamowicie jasna, niemalże w kolorze 

włosów. W wieku dwunastu lat dziewczyna mogła być porównywana do karła, była niziutka. Takie sto nieszczęść w jednym ciele.

Ale co się stało, że zmieniła wygląd? No właśnie. Oto jest pytanie! Ale o tym później.

Po przemianie w wieku szesnastu lat, dziewczyna wyskoczyła w górę, teraz jej wzrost wynosi dobre 170 centymetrów, ma szczuplutkie i dobrze 

umięśnione nogi. 

Zresztą, cała jest smukła. Jakichś wielkich krągłości nie ma, można rzec, że są do przyjęcia, nie wadzą nikomu. Włosy jej zmieniły kolor na 

mieszankę ciemnego fioletu i dosyć jasnego błękitu, wydłużyły się i teraz sięgają jej kilka centymetrów za ramiona. Oczy także zmieniły swoją 

barwę. Zamiast lśnić granatem, lśnią czystym brązem. 

Cera nabrała nieco kolorów, policzki zaróżowiały lekko, usta przybrały kolor mało dojrzałej maliny, ale nie odstraszają.

Ogólnie rzecz biorąc, El można uznać za osobę, która nie dba zbytnio o swój wygląd. Oczywiście nie jest obdartusem i nie nosi wszystkiego, co 

jej się pod ręce nawinie. 

Chodzi z lekka rozczochrana, ale bywają chwile, w których to układa dokładniej fryzurę. Zwykle nosi na sobie skórzane kaftany zapinane pod 

szyją, bryczesy - kremowe lub ciemnobrązowe - i buty o cholewach sięgających kolan na niskim obcasie. Uwielbia nosić maskę na twarzy. Taką 

najzwyklejszą, czarną i niedużą. Nadaje ona dziewczynie tajemniczości, co El wręcz ubóstwia! 

Nienawidzi gorąca, zawsze chowa się w cieniu, gdy słońce zaczyna ostro przygrzewać. Jako że wychowywała się pośród zimna i lodu podczas 

chłodniejszych dni chodzi ubrana, jakby było lato.

Nasza uparta El nie ma zapierającej dech w piersiach historii, nie musiała użerać się z rodzicami, nie uciekała z domu. Ale, od początku.
Na świat przyszła w Rapsodii, w mieście znajdującym się u podnóży wysokich gór. Dziewczyna mieszkała wraz z rodzicami w jednej z mniejszych 
wiosek. Dziewczynka miała spokojne dzieciństwo, a swoim dziwnym wyglądem nie przejmowała się zbytnio, narzekała jedynie na krótkie nogi, 
albowiem przez nie nie była w stanie dogonić żadnego z psów jakie razem z rodzinką mieszkały w niedużym domu. El na dworze potrafiła siedzieć 
godzinami i lepić bałwany, czy robić aniołki w śniegu, od czasu do czasu odwiedzała jedną z największych stajni w wiosce, prosząc zarządcę, by 
pozwolił jej dosiąść jednego z koni. Jej ojciec był wprawnym jeźdźcem, jednak stracił swego wierzchowca podczas jednej z najbardziej 
niebezpiecznych zamieci. Mężczyzna posiadał magiczne zdolności związane z ogniem. Z tego, co zdołała usłyszeć Elyana wywnioskowała, iż jej 
ojciec miał przodków, którzy władali nad tym żywiołem. To ją zaciekawiło.

Po wielu, wielu.. wieelu błaganiach, ojciec El w końcu zgodził się nauczyć małą jazdy konnej. Ale to takiej jazdy, by w każdych warunkach mogła 
sobie poradzić. Naukę czas rozpocząć! Na początku było ciężko, albowiem padający śnieg i ciemności nie za bardzo pozwalały na prowadzenie 
lekcji, jednak zawsze dało się znaleźć wolne od tych rzeczy miejsce. Lata mijały, a młoda dalej uczyła się jazdy na kucykach, wzrost nie 
pozwalał jej na dosiadanie wyższych koni, ale nie narzekała. Powtarzała sobie, że dobrze, iż w ogóle jeździ. 

Jednakże po kilku kolejnych latach miała dosyć tego, że musi użerać się z docinkami na temat jej wyglądu. Całkowicie zdeterminowana, 
poczłapała do wróżki, która od czasu do czasu bywała w wiosce, z prośbą zmiany wyglądu. Kobieta odmówiła El, twierdząc, że jest zbyt młoda 
na tak poważną przemianę. że ciało dziewczyny nie wytrzyma długo. Ona jednak nie zamierzała odpuścić tak łatwo. Oznajmiła, że jeśli wróżka nie 
zmieni jej wyglądu na lepsze będzie zmuszona zawołać straże, albowiem dowiedziano się, iż kobieta uprawia Zakazaną Magię. Wiedziała, że to 
poskutkuję, jednak wróżka przez kilka chwil się nie odzywała, zapewne rozmyślając jak wybrnąć z tej sytuacji. El stała przed nią ze złożonymi na 
piersi rękoma, uśmiechając się wrednie. Była pewna siebie, miała wygraną w kieszeni. Po jakimś czasie kobieta przemówiła:
- Oj, dziewczynko, jeśli będziesz się tak zachowywała, nic miłego w życiu cię nie spotka.
- Czyżby? Proszę się o mnie nie martwić, tylko o siebie. Zapewne straż nie będzie zadowolona, gdy dowie się, co pani robi na boku.
Nie lękała się tej kobiety. Dlaczego? Tego sama nie wie i pewnie nigdy się nie dowie. 
Po kolejnych wymienionych między sobą zdaniach, wróżka zgodziła się. Przemiana była niemiłosiernie bolesna. Po tym zabiegu El cały czas 
narzekała na bóle kręgosłupa, zawroty głowy, miała spuchnięte nogi i o mało nie umarła przez gorączkę, która wystąpiła niedługo po zmianie 
wyglądu. Jej rodzice byli przerażeni dolegliwościami córki, robili wszystko, by utrzymać ją przy życiu. Na szczęście wszystko skończyło się 
dobrze. Wróżka miała rację, jako że przez jej młody wiek będą występowały skutki uboczne. 
El do tej pory odczuwa konsekwencje swojego wyboru, ale trzyma się swojego zdania, twierdząc, iż opłacało się. Od czasu wyzdrowienia mogła 
kontynuować naukę jazdy konnej bez żadnych przeszkód związanych z jej ciałem. 

Co sprawiło, że odeszła od rodziców? Zwykła ciekawość świata. Jednakże poprzysięgła sobie, iż wróci do domu, kiedy tylko ta ciekawość 
zostanie zaspokojona... Chociaż nieprędko może to nadejść.