Mag jest niezwykle opanowany, trudno wytrącić go z równowagi, prawie wręcz jest to niemożliwe. Jest raczej człowiekiem poważnym, z którym trudno pożartować. Sam jednak lubi towarzystwo innych, całe życie spędził na naukę, jest raczej nieprzystosowany do warunków, jakie panują na powierzchni. Do każdego dość ładnego stworzenia jest pozytywnie nastawiony, oczywiście te relacje można łatwo zniszczyć. Brzydkie istoty powodują u niego wstręt, Meiyo próbuje od nich jak najprędzej uciec, oczywiście nie urażając ich przy tym. Najczęściej wywiązuje się potrzebą fizjologiczną i nie wraca na to samo miejsce. Pewne jest, że mag nie będzie taki, jaki jest teraz. Dopiero poznaje świat to, co spotka na swej drodze i czego się nauczy wpłynie na to, jak będzie się zachowywał. Meiyo interesuje się Revio, bogiem magii dobrze wykorzystywanej, który stoi po stronie dobra.

Meiyo ma metr siedemdziesiąt osiem. Jest szczupły, ale to jest praktycznie niewidoczne, gdyż zawsze ma na sobie różne płaszcze. Długie, po kostki i bardzo szerokie. Brązowe, nieco zapuszczone włosy z grzywką przysłaniającą jedno oko, koloru niebieskiego. Czasami można zobaczyć go z małym zarostem, delikatnym. Jest to jednak rzadkość, częściej jednak jest dokładnie ogolony. Nos normalnej wielkości, przeciętny, usta tak samo. Jedyną dziwaczną rzeczą, jaką posiada, są dwukolorowe oczy. Prawe jest czarne, drugie, przesłonione grzywką niebieskie.

Urodził się niedaleko Rapsodii, w której później mieszkał przez parę lat. Później wraz z rodzicami popłynął niezwykle daleko, na tereny, które rzadkością jest zobaczyć na tutejszych mapach. Tam życie przebiegało spokojnie, beztrosko. Biegał na bosaka tu i tam, bawiąc się. Chlapał w błocie, mało jednak pamięta chwil z czasów dzieciństwa, gdyż te nie trwały długo. Jego ojciec, który zatrudnił się w mieście, do którego przypłynęli, jako cieśla. Zginął tajemniczo ugodzony nożem w serce, sprawcy nie znaleziono. Matka popadła w depresje. Chłopak codziennie obrywał od niej jakimś drewnianym kijem lub czasem nawet czymś metalowym. Tak, o, bo matka musiała na czymś się wyżyć, bo nie miała pieniędzy na tego utrzymanie. Wkrótce i ona zginęła, powiesiła się. Chłopak trafił do sierocińca, gdzie nabierał złych przykładów. Bójki, popijanie już w młodym wieku itp. Miały zły wpływ na niego, chciał być przykładem dobra, a nie zła. Podczas pierwszej bójki, na której nieźle oberwał, nagle coś, pod wpływem adrenaliny, wyleciało z jego rękawa. Coś gorącego. Była to kula ognia. Meiyo został przeniesiony do szkółki magów, do której niezwykle trudno było się dostać. Arcymag Handi wierzył w jego potencjał i sam opłacał jego pobyt tutaj. Chłopak codziennie siedział w pokoju, nie wychodził. Czytał różne księgi, przy czym zdobywał na doświadczeniu, ale tracił na dzieciństwie. Był to jednak dłużny Arcymagowi, który ciągle w niego wierzył, mimo iż ten nie wykazywał później żadnych zdolności magicznych. Jako nowicjusz dożył dwudziestu lat, aż w jego życiu nastąpił przełom. Zaczął władać nad ogniem. Nie oznacza to, że został mianowany zaraz magiem ognia, o nie! Kształcił się jeszcze pięć lat, zanim mógł przystąpić do egzaminu. Egzaminu magii i wiedzy. Zdał go, jakoś specjalnie nie męcząc się przy tym. Zostając magiem, dalej kształcił się, ta ranga nie oznaczała żadnej taryfy ulgowej. Meiyo właśnie skończył 36 lat, nadal jest magiem ognia, nie dostąpił zaszczytu zostania Arcymagiem. Dostał, jak to sam nazwał ''Bilet powrotny'', gdyż miał misję do spełnienia na terenach, gdzie wychowywali się jego rodzice. Miał ''oswoić'' się z życiem, jak nazwał to Handai, który uważał, że mag wie o życiu wszystko z książek, a teraz musi dowiedzieć się nieco o tym, że niektóre książki kłamią na własne oczy.