Thingol jest wyniosły i zazwyczaj tego nie kryje, pochodzi w końcu z rasy długowiecznych i pięknych elfów, mistrzów poezji, sztuki i tańca. 

Chodzi dumnie i pewnie, nie boi się walki, ani bójki choć nie jest zawadiaką, który wszędzie gdzie się znajdzie poszukuje przeciwnika, lub choćby 

osoby, która krzywo na niego spojrzała. Jest inteligentny i wykształcony w wielu dziedzinach, choć często zachowuje się w sposób niedojrzały, 

lubi przepych i piękno, dlatego czuje się pewnie będąc w domu bogatych i arystokratów. Nie trafia tam jednak często, nad czym mocno 

ubolewa, nie przeszkadzają mu więc szynki, karczmy, gospody nawet te o wątpliwej reputacji. Jest tzw. powsinogą, lub jak on woli o sobie 

mówić obieżyświatem bądź niestrudzonym podróżnikiem. Nie potrafi za długo zabawić w jednym miejscu, gdyż jego życie to wieczna 

przygoda, podejmuje się więc różnorakich zajęć w każdym miejscu gdzie są kobiety, wino i dobra zabawa. Gdyż te rzeczy to jego jedyny cel, 

podróżuje od miasta do miasta i od wsi do wsi, polując, zabijając różnorakie bestie nękające ludzi. Nie stroni również od zleceń, które polegają 

na ukatrupieniu jakiegoś łotrzyka. Grunt, żeby dobry pieniądz był za robotę.

Thingol jest mężczyzną mierzącym 188cm, jego rodzice w końcu nie byli krasnoludami, a pięknymi i dostojnymi elfami, nie ma więc też nic 

dziwnego, że wychodzi on nieco ponad przeciętną jeśli chodzi o urodę. Twarz ma smukłą i gładką, zębów pełen komplet. Włosy spływające nieco 

poniżej ramion, najczęściej upięte z tyłu głowy, aby nie przeszkadzały w polowaniu lub walce, jedyne co jest w nich szczególne to ich popielaty  

kolor tak bardzo wyróżniający efla spośród jego pobratymców. Oczy koloru głębokiej zieleni, duże i lśniące niczym u kota. Nie jest muskularny, ani 

specjalnie barczysty, przynajmniej nie wygląda na takiego spod swojego ubrania, jednak możecie mi uwierzyć, że sylwetki jaka jest ukryta pod 

odzieniem mógłby pozazdrościć nie jeden sportowiec dumnie obnoszący się ze swoimi mięśniami. Chodzi w ubraniach koloru czarnego, bądź w 

ciemnym odcieniu zieleni. Swój miecz nosi na plecach, jednak nie jest to zwyczajne ostrze, które można dostać na każdym targu czy u miecznika w 

większym mieście, jest to niezwykle lekkie krasnoludzkie ostrze, choć grawer i wykończenie należy do elfów.

Historia całego życia elfa jest bardzo zawiła i obfituje w niezliczoną ilość zwrotów akcji, momentów, w którym mężczyzna chciał całkowicie zmienić 
swoje życie, ale nic z tego nie wychodziło etc. Opisując więc wszystkie przygody, wzloty oraz upadki Thingola zapewne trzeba by niejednego 
wieczoru i nie jednej butelki wina oraz flaszki jakiegoś wysokoprocentowego samogonu. Zdradzę więc jedynie jak owe życie się rozpoczęło i trwało 
przez ładnych kilkanaście lat, aby rzucić nieco światła na tego szubrawca. Otóż wychowywał się on w górach, jego ojcem był leśny elf Raffard, zaś 
matką górska elfka Alicja. Ciekawy związek ktoś mógłby rzecz, bo skąd leśny elf w górach? Historia ta nigdy nie była do końca jasna dla Thingola, 
gdyż ojciec nigdy nie chciał o tym rozmawiać, jedynym źródłem informacji była babcia, która w przypływie gniewu na swojego zięcia wyzywała go 
od zdrajców, uciekinierów, tchórzów i tym podobnych. Używała również innych epitetów, które niezbyt dobrze świadczyły nie tylko o Raffardzie, 
ale i o jego matce, jednak tych nie będę tu przytaczał. Thingol był pierwszym, choć nie jedynym dzieckiem tego małżeństwa, elfy jednak nie 
rozmnażają się tak beznamiętnie jak ludzie więc na swojego młodszego brata musiał czekać niespełna 10 lat, zaś na siostrę kolejne 8. Po 
następnych 10 pojawiły się 2 córki bliźniaczki, a jeśli rodzeństwa było więcej to nie było mu dane go oglądać.
Wczesne dzieciństwo chłopca nie różniło się niczym od tego co robiły inne elfie dzieci, w większości była to nauka wpajana od najmłodszych lat i 
nieustanna zabawa w przerwach. W miarę upływu lat nauki nie ubywało a zabawy nie stawało się więcej, co zaczynało drażnić wchodzącego w 
wiek nastoletni chłopaka, choć cała rodzina ze strony matki była uczonymi, naukowcami a i magów było kilku to jednak on nigdy nie czuł do żadnej 
z wymienionych rzeczy szczególnego pociągu, książki go nudziły, a podczas lekcji niejednokrotnie zasypiał za co nauczyciele nie skąpili mu kar ani 
wymyślnych słów, których jako chłopiec w większości nawet nie rozumiał. Jego ojciec był myśliwym oraz konstruował łuki, często znikał z domu na 
kilka dni, a gdy powracał przynosił skóry, mięso i pieniądze z tego co udało mu się sprzedać. Thingol zawsze zastanawiał się, jak to możliwe, że ten 
prosty myśliwy poślubił tak uczoną kobietę, jednak chyba było im ze sobą dobrze, bo nigdy nie słyszał jakiejkolwiek kłótni. W wieku lat 17 
postanowił, że nauczył się już wystarczająco dużo i wynudził się studiując księgi wystarczająco długo. Nie miał zamiaru być kolejnym uczonym w 
rodzinie, poza tym na świecie pojawił się już jego brat, który był oczkiem w głowie rodziny ze względu na swą niesamowitą bystrość i błyskotliwość. 
Thingol zaczął pracować razem z ojcem, uczył się wspinaczki po górach, skradania w lesie, czatowania na drzewach aż pojawi się ofiara. Skórował i 
patroszył zwierzynę, z czasem stał się biegłym strzelcem. Spędzając więcej czasu z ojcem dowiedział się, że rodziciel służył niegdyś w armii. 
Prawdziwej armii, a nie tej zbieraninie błaznów z mieczami, jak trafnie określał drużyny górskich elfów, które odpowiedzialne były za obronę górskich 
osad. W tamtym czasie pojawiło się ciche pragnienie Thingola, aby wyruszyć gdzieś daleko, zasmakować życia, o którym ojciec tak często 
opowiadał wieczorami przy ognisku. Skosztować wojny, zabawy w wielkich miastach, które widział tylko na rycinach. Czas szybko mijał i młody elf 
nabywał coraz więcej umiejętności w strzelaniu z łuku, a także walce mieczem. W wieku 30 lat postanowił więc opuścić swój rodzinny dom i udać 
się w miejsca, które znał z książek i opowieści ojca. Tak zaczęła się ta wielka przygoda pełna niebezpieczeństw, w które elf sam pchał się 
niejednokrotnie, jednak nawet po 60 latach tułaczki nigdy nie zatęsknił za swoim rodzinnym domem.