Apraustus jest raczej samotnikiem, nie lubi kontaktu z ludźmi, jednak ma przyjaciół. Potrzebuje często pomocy ze strony ludzi, dlatego jest 

zmuszony często z nimi przebywać. Unika jak może dużych skupisk ludzi, na przykład miast. Jest bardzo cyniczny, 

raczej nie wybiera dobra lub zła.  Pewny siebie. Gdy z kimś rozmawia, raczej nie jest zbyt chamski, bowiem nie chce tworzyć sobie wrogów. Prawie 

nigdy się nie 

śmieje i nie uśmiecha.

Apraustus ma około 6 stóp wzrostu(ok 180cm) oraz waży ok. 80 kilogramów. Ma nieduże, całe białe oczy. Jego dłuższe, ciemne, lekko kręcone 

włosy spływają 

wzdłuż głowy, by zatrzymać się na ramionach. Krótka broda rośnie wkoło ust oraz na policzkach. Apraustus jest muskularny, i dość szeroki w 

barach. Ma umięśnione 

nogi. Nosi na sobie skórzany kaftan, bawełniane spodnie oraz wysokie, sięgające połowy łydek, skórzane buty. Zawsze ma na sobie długi, czarny, 

ciepły płaszcz z kapturem, który również prawie zawsze okrywa jego głowę. Płaszcz ten ma dość wąskie rękawy, by nie przeszkadzały w walce. 

Zazwyczaj mówi cicho, dość wolno i wyraźnie.

Apraustus urodził się w niedużym mieście, był dzieckiem zwykłego robotnika - Mitchella. Matka umarła przy jego narodzinach. Odkąd 
przyszedł na świat, był niewidomy. Miasteczko Apraustusa charakteryzowało to, że w niewielkiej odległości od miasta mieszkał bardzo potężny mag. 
Gdy ojciec, po wielu latach, uzbierał odpowiednią sumę pieniędzy, wybrał się do tegoż maga wraz z wówczas 12 letnim synem, by może uleczył 
Apraustusa. Czarodziej, po przebadaniu, stwierdził, iż nie może uleczyć syna robotnika. Apraustus teraz już nawet nie pamięta, dlaczego mag 
odmówił. Gdy wychodzili od maga i szli w stronę domu, zaatakowali ich bandyci. Ojciec ich zatrzymał, a synowi kazał uciekać. Oczywiście, ojciec 
wiedział, że to będzie trudne, oraz że prawdopodobnie jego syn umrze, ale była mała szansa. Ale gdyby złapali go bandyci... Zabiliby go pewnie, 
gdyż niewidomy niewolnik nie był potrzebny do niczego. W każdym razie, Apraustus długo szedł po lesie, nie wiedząc nawet gdzie jest. W końcu, po 
około 3 dniach, gdy padał z wyczerpania, pragnienia i głodu, napotkał jakąś budowlę. Okazało się, że jest to mieszkanie starego maga. Gdy ów mag 
usłyszał historię Apraustusa, postanowił się nim zaopiekować. Niestety, również nie uleczył jego wady. Czemu, Apraustus znowuż nie pamiętał. W 
każdym razie, od teraz zaczęło się dla syna robotnika nowe życie. Stary mag nauczył Apraustusa poprawnie mówić i liczyć. Potem próbował 
nauczyć Apraustusa magii, okazało się jednak, że ma on praktycznie nieaktywny zmysł magiczny. Gdy mag to zrozumiał, postanowił pomóc 
wychowankowi w inny sposób. Gdy mag nauczył już Apraustusa wszystkiego, czego mógł, postanowił zrobić jeszcze jedną rzecz - nauczyć go 
walki. Ponieważ dla niego wojaczka była obca, prowadzał go codziennie do kapitana straży. Ów człowiek okazał się niezwykle utalentowanym 
wojownikiem i nauczycielem, do tego nie zrażała go wada Apraustusa. Twierdził, że i takimi przypadkami się zajmował. Nauczył Apraustusa walki 
kijem - bronią, którą wybrał osobiście Apraustus. Przez następne 8 lat, Apraustus uczył się walki, uników, i nie tylko - ów kapitan dbał również o 
sprawność fizyczną niewidomego. W rezultacie, Apraustus, po tych 8 latach, w wieku 20 lat, był prawdziwym mistrzem w walce kijem. Nauczył się, 
jak wykorzystywać swoją największą barierę - ślepotę. Po owych 8 latach cechowała go też znakomita kondycja i sprawność ruchowa. W wieku 30 
lat wyszlifował zarówno walkę kijem, jak i słuch, do prawie granic możliwości. Po jakimś czasie okazało się, że mag, którego Apraustus uważał już 
za swojego drugiego ojca, znalazł w księgach informacje o możliwości uleczenia całkowicie jego wady. Było to jednak bardzo ryzykowne, potężne 
zaklęcie. Mag zastrzegał, że jest to bardzo niebezpieczne, jednak pomimo tego Apraustus się zgodził. Niestety, coś poszło nie tak. W wyniku tego 
Apraustus został obdarzony czymś podobnym do słuchu nietoperza. Gdy wydawał jakiś dźwięk - postukał laską o podłogę, nawet kropla kapnie - 
natychmiast dźwięk rozchodził się i powracał, rysując obraz pomieszczenia bądź otoczenia.  Na nieszczęście, przy okazji nieudanego zaklęcia mag 
zmarł. Apraustus ciężko to przeżył. Już drugi raz w swoim życiu musiał pochować kogoś tak dla niego ważnego. Po tym wydarzeniu, Apraustus 
poświęcił ponad dwa lata na ćwiczenia swoich nowych zdolności. Natychmiast dostrzegł możliwości, jakie mu to dawało. Dzięki pozornie kompletnie 
nieudanemu eksperymentowi, dostał nowe życie. Potrafił teraz zupełnie samodzielnie chodzić, trafiał do dowolnego miejsca. Wyostrzone czucie 
ułatwiło mu chodzenie i bieganie. Węch umożliwiał rozpoznawanie danych przedmiotów lub postaci. Nadal jednak był on niewidomy, miał pewne 
ograniczenia. Był człowiekiem ułomnym, mimo swych nadludzkich zdolności. Gdy pochował maga, wyruszył w długą podróż. W podróż bez celu, po 
prostu przed siebie, by uciec od złych wspomnień. Od tamtego czasu, a minęły już 4 lata, bez przerwy podróżuje, zwiedzając nowe miejsca oraz 
ćwicząc swoje umiejętności. Szuka dla siebie zajęcia w życiu.