Z reguły wydaje się spokojna, zdystansowana do całego świata, niestrudzona samotniczka. Jednakże owe zachowanie to tylko maska zakrywająca jej 

prawdziwą naturę. Ma tendencję do pakowania się w tarapaty w każdej sytuacji. Właśnie wtedy jej zachowanie może się zmienić radykalnie - ujawnia się jej 

nerwowość, strach, wrażliwość i pustka wynikająca z samotności.

Za rodzinę i prawdziwych przyjaciół potrafiłaby oddać swoje życie, podczas gdy wrogów mogła by zabić, mimo późniejszych wyrzutów sumienia. Unika 

walki i rywalizacji. Uwielbia ciszę, spokój i harmonię. A jeśli ktoś potrzebuje jej pomocy lub wsparcia, jak tylko będzie mogła, chętnie pomoże.

Lilly McLoretain w swojej ulubionej, ludzkiej postaci jest drobną, niską kobietą, mierzącą 5 stóp (około 150 cm). Jej długie do pasa włosy, zwykle 

rozpuszczone, są w kolorze winnej czerwieni z miedzianymi pasemkami. Skóra o jasnym, kremowym odcieniu wydaje się bardzo delikatna. Zazwyczaj nosi 

zwiewne suknie w intensywnych kolorach zieleni, granatu lub czerwieni, ale nie pogardzi założeniem spodni w razie potrzeby. Nie lubi nosić biżuterii, prócz 

drobnych ozdób prosto z natury (np. wpięte kolorowe piórko we włosy).

Oczy o miodowym odcieniu, wraz z łagodnymi rysami twarzy, sprawiają, że wierzy się w jej łagodność i troskliwość zanim się ją lepiej pozna.

Porusza się lekko i zwinnie.

Lilly nie pamiętała skąd się wzięła. Przypuszczała, że musiało spotkać ją coś strasznego, bo jak inaczej mogła wytłumaczyć brak wspomnień z dzieciństwa? 
Odkąd tylko sięgała pamięcią żyła w lesie między jeziorami Sitrina, Doren i Cara. Szybko uświadomiła sobie, że potrafi przybierać fizyczne postacie, prócz 
tej energetycznej, która nie była widoczna dla innych, chociaż wyczuwalna przez Magów. Od tamtej chwili minęły 24 lata i przez ten cały czas wędrowała od 
miasta do miasta, chcąc poznać ludzi i inne humanoidalne stworzenia, a także ich zwyczaje, lecz paradoksalnie strach jaki przed nimi czuje, sprawiał że do 
tej pory nie miała przyjaciół prócz zwierząt i roślin, które tak bardzo jej ufały, a ona im. Podczas tej wędrówki uczyła się i rozwija różne zdolności, Dzięki 
temu miała wielu nauczycieli i miała okazję poznać różną wiedzę.
Pewnego dnia, wędrując przez pola, miała okazję obserwować jak dzika bestia atakuje stado pegazów. Skrzydlate stworzenia poderwały się i odleciały, lecz 
zostały małe źrebaki. Przeżył tylko jeden, dzięki łutowi szczęścia. Lilly natychmiast się nim troskliwie zaopiekowała i robiła wszystko by źrebak przeżył. Po 
kilku tygodniach rany całkiem się zasklepiły nie pozostawiając śladu po sobie. Od tamtego czasu źrebach chodził krok w krok za Lilly, a ona go nie 
odganiała... Po kilku latach Rosario wyrósł na pięknego ogiera, bardzo bystrego i w przypływie gniewu, odważnego.