Licarort Moonhunter jest bardzo spokojny i opanowany. Jego marzeniem jest założyć hodowlę zwierząt i potworów. Chciałby spotkać bardzo dużo bestii, 

które mógłby oswoić. Jest to jego jedyny cel i odważy się zrobić wszystko, aby tylko móc go zrealizować. 

Stara się być zawsze wyrozumiały, w końcu nie każdy wie wszystko. Podczas rozmów stara się zbytnio nie angażować jeżeli nie jest nimi zainteresowany. 

Natomiast podczas rozmowy na jego ulubione tematy stara się aby wszystko co wie zostało powiedziane. Nie lubi krzyczeć i denerwować się. Stara się 

zawsze wszystko do końca wyjaśnić. 

Celem jego jest oswoić każde stworzenie w tym świecie nawet gdy ma narazić swoje życie. Obawia się tylko jednego. Potwora, którego nie będzie mógł 

przekabacić na swoją stronę. Będzie to wtedy niezgodne z jego marzeniami. 

Jest to jedyny cel jakim Licarort będzie podążał na nowej drodze...

Licarort Moonhunter jest Leśnym Elfem. Nie jest zbyt silny, natomiast nadrabia to zręcznością i zwinnością. Mierzy metr sześćdziesiąt wysokości i waży 

sześćdziesiąt kilogramów. Porusza się zwyczajnie, jak każdy Elf lub człowiek. Mówi spokojnym i cichym głosem. Ubiera się z reguły w lekkie skórzane 

ubranie, ponieważ w lasach gdzie mieszkał zawsze było ciepło, tak więc nie potrzebował ubierać się w inne rzeczy. Ma ciemno czarny kolor oczu oraz 

brązowe krótkie włosy. Twarz Licarorta jest jak najbardziej zwyczajna bez żadnych nadzwyczajnych cech.

Licarort Moonhunter pochodzi z Szepczącego Lasu. Tam się urodził i spędził dzieciństwo, które jak się okazuje nie było zbyt dobre dla dorastającego elfa. 
Spędził je ze swoją babcią, ponieważ jego rodzice odeszli zaraz po jego narodzinach. Do tej pory nie wie gdzie mogą się znajdować i czy 
w ogóle żyją. Podczas swojego dzieciństwa nie miał autorytetu. Całymi dniami siedział w lesie bawiąc się ze zwierzętami. Tak minął jego okres bycia pod 
opieką babci. Pamięta tylko jedna ciekawą historię dotyczącą jego osoby. 
Pewnego dnia podczas zabawy w lesie. Zobaczył niebieskiego ptaszka na niebie, nigdy takiego nie widział więc postanowił udać się za nim. Przebył 
kilka kilometrów i wtedy zgubił ślad, którym szedł. Ptak popędził pomiędzy drzewami i Licarort stracił go z wzroku. Otrząsnął się i zorientował, że jest w 
miejscu, w którym nigdy nie był. Zbliżał się już zmrok, wielkie drzewa zasłaniały niebo i było już trochę ciemno. Zaczął podążać, jak mu się wydawało w 
kierunku 
powrotnym do domu, ale bardzo się mylił. Szedł tak przez kilka godzin i nadal nie wiedział gdzie jest. Doszedł do miejsca, w którym kończył się las i 
rozpoczynały góry. Było już całkiem ciemno. Słabo widział, lecz nagle zauważył po między drzewami coś niebieskiego. Był to ptak, ten sam, za którym szedł 
cały czas. Ptaszek podleciał do niego i usiadł mu na ramieniu. Jako, że Licarort Moonhunter rozumiał mowę zwierząt, chciał z nim porozmawiać, lecz ptak go 
uprzedził i odezwał się pierwszy. 
- Zaciągnąłem Cię tak daleko od domu aby Ci coś powiedzieć. - powiedział ptak. - W dzisiejszym świecie, jest potrzebny nam ktoś jak ty. Musisz 
pomóc stworzeniom na tej planecie. Widziałem przyszłość i widziałem w niej Ciebie. Podążyłem złym torem i sprowadziłem na ten świat nieszczęście. Musisz 
się zmienić. I dlatego jestem tu ja… - w tym momencie ptak przerwał i czekał na odpowiedź. 
Byłem w lekkim szoku ale postanowiłem posłuchać ptaka. 
- Dobrze, słucham cię i obiecuje na moją babcię, że zrobię wszystko co mi rozkażesz. - odpowiedziałem. 
- Dobrze więc słuchaj dalej. Tak jak już mówiłem, przyszedłem aby zmienić twoje postępowanie i myślenie. Słuchaj uważnie. Pewnego dnia spotkasz 
wilka o czerwonych oczach. Będzie to następna osoba, która pomoże Ci w twoich celach, które Ci zaraz zdradzę. Wilk ten pewnego dnia opowie Ci wszystko. 
Ale nie zagłębiajmy już się w to. Twoim celem będzie podróż po świecie i ratowanie życia stworzeniom znajdującym się na nim. Masz moc oswajania 
zwierząt i to będziesz musiał robić. Masz tu pierścień, który Ci w tym pomoże w początkowej fazie. - po tych słowach ptak zniknął, a ja obudziłem się w 
domu. 
- Co się stało, to był tylko sen? - powiedziałem do siebie. Otworzyłem dłoń, w której znajdował się pierścień. Uwierzyłem wtedy, że to co mówił 
niebieski ptak musi być prawdą i muszę podążać ścieżką jaką pomógł mi wyznaczyć. W tym momencie znalazłem cel w życiu. 
Zapamiętałem wszystko co mi powiedział i żyłem dalej do czasu aż dorosłem... 

W wieku dwudziestu lat postanowiłem opuścić swój dom i wyruszyć w nieznane. Podczas mojej podróży spotkałem wilka o czerwonych oczach, który został 
moim najlepszym towarzyszem... Teraz co robić? Sam to już zdecyduje, ponieważ teraz wkraczam na własną drogę życia...