Oglądasz profil – Maeve

W tej karcie postaci zostały wprowadzone zmiany i wymagają one ponownej akceptacji
Awatar użytkownika

Ogólne

Godność:
Maeve vi Leithan
Rasa:
Elf
Płeć:
Nieokreślono
Wiek:
64 lat
Wygląda na:
0 lat
Profesje:
Majątek:
Sława:

Aura

Kobaltowo-żelazna aura o przeciętnej sile i obsydianowej poświacie. Wokół niej nie słychać żadnego dźwięku. Wydziela delikatny zapach lasu. W dotyku jest giętka i gładka a w smaku lepka i gorzka.

Informacje o graczu

Nazwa użytkownika:
Maeve
Grupy:

Skontaktuj się z Maeve

Pola kontaktu widoczne tylko dla zalogowanych użytkowników.

Statystyki użytkownika

Years of membership:
12
Rejestracja:
12 lat temu
Ostatnio aktywny:
-
Liczba postów:
54
(0.06% wszystkich postów / średnio dziennie: 0.01)
Najaktywniejszy na forum:
Nowa Aeria
(Posty: 22 / 40.74% wszystkich postów użytkownika)
Najaktywniejszy w temacie:
[Ulice miasta] Co ja tutaj robię?
(Posty: 14 / 25.93% wszystkich postów użytkownika)

Połączone profile


Atrybuty

Krzepa:wrażliwy
Zwinność:bardzo zręczny, bardzo szybki, dokładny
Percepcja:Ślepy, wszechsłyszący, kiepski węch, przytępiony smak, wyczulony na wibracje, czuły zmysł magiczny
Umysł:b. silna wola
Prezencja:Ładny, charyzmatyczny

Umiejętności

Władanie mieczemMistrz
Elfka doskonale posługuje się mieczem - obojętnie czy jednym, czy dwoma.
GimnastykaBiegły
TaniecBiegły
I ten przy muzyce, i ten z ostrzami.
DyplomacjaOpanowany
Jako osoba reprezentująca interesy ekradońskich elfów, nauczyła się co nieco o tej sztuce.
Czytanie aurPodstawowy
Polowanie z sokołemOpanowany
EtykietaOpanowany
UnikiMistrz
Skradanie sięOpanowany
NaturianizmOpanowany
Długotrwałe przebywanie wśród driad zaowocowało poznaniem ich społeczeństwa i zwyczajów. O innych naturianach Maeve wie niewiele.

Cechy Specjalne

Mowa zwierzątZaleta
Rozumie mowę zwierząt. Najlepiej jednak dogaduje się ze swym sokołem.
Odporność na truciznyDar
Cudem przeżyła zamach na swoje życie. Od tego momentu nie działa na nią żadna trucizna.
Jadowita krewDar
Trucizna, która miała odebrać jej życie wciąż krąży w jej żyłach. Najbardziej toksyczne są jej krwawe łzy.

Magia:

Nowicjusz

Przedmioty Magiczne

Mroczny

Charakter

Poważna i wyniosła, jak jej podobne elfki. Żywi swoistą niechęć do narodu ludzkiego, co jest charakterystyczne raczej dla mrocznych elfów, niż pobratymców Maeve. Wyznaje zasadę ''oko za oko, ząb za ząb'', choć w miarę możliwości stara się nie zabijać. Nie żeby przejmowała się prawem - elfka posiada resztki sumienia, które nie pozwalają jej odbierać życia z zimną krwią. Dla większości osób prezentuje się jako zgorzkniała, nietowarzyska i małomówna najemniczka. W rzeczywistości jest osobą towarzyską, w gronie zaufanych przyjaciół często porzuca swą elfią powagę i dumę. Uwielbia taniec i śpiew, sama należy do grona wyjątkowo uzdolnionych tancerek, lecz nienawidzi, gdy ktoś traktuje ją jak kalekę. 

Dramatyczne przeżycia z przeszłości odcisnęły piętno na jej charakterze. Jest przesadnie nieufna, pesymistyczna. Bardzo łatwo pogubić się w jej dziwnej logice. Spotkanie z naiwną i wesołą istotką jaką była wróżka Eilein wywróciło jej uporządkowany świat do góry nogami. Może rzeczywiście nie jest aż tak źle jak myślała?

Wygląd

Maeve ma długie i proste włosy, w kolorze srebrzystego blondu, co wskazuje na możliwą domieszkę krwi pobratymców z północy. Szczupła i wysportowana, ma przy tym bardzo kobiecą figurę. Elfka jest wysoka, ale nie na tyle, by wyróżniać się z tłumu. Typowo elfią urodę szpeci tylko jeden szczegół. Oczy Maeve, okaleczone przez jad, przybrały kolor jednolitej krwawej czerwieni.

Nigdy nie otwiera oczu, chyba że ich wygląd da się wykorzystać jako element zaskoczenia. Często dodatkowo zasłania je opaską z pierwszego lepszego materiału który wpadł jej w ręce. Nigdy też nie płacze. Zwraca uwagę swoim sposobem chodzenia - stawia równe, sprężyste kroki, niczym tancerka. Porusza się raczej wolno i ostrożnie, co daje mylne wrażenie o jej możliwościach.
Ubiera się jak elfi zwiadowcy - skórzany kubraczek, tunika, materiałowe dopasowane spodnie i długie jeździeckie buty. Przeważnie nie przywiązuje wagi do koloru stroju, stara się jedynie, by był utrzymany raczej w ciemnych barwach. Czasami jednak zdarza się, że Maeve przez dłuższy czas chodzi w kanarkowożółtym kapeluszu nie mając o tym pojęcia.
Ma słabość do pięknych sukni i biżuterii, aczkolwiek dużo czasu minęło od momentu kiedy ostatni raz mogła coś takiego założyć.

Historia

Jej rodzina przeniosła się do Ekradonu wiele lat przed jej urodzeniem. W mieście tym elfy stanowią mniejszość, stąd mała długoucha wychowywała się podobnie do ludzkich dziewczynek. W bardzo młodym (jak na elfa) wieku trafiła na dwór królewski. Urokliwa elfka po kilku latach dostała się do grona doradców króla, jako jedyna przedstawicielka innej rasy. Elfia społeczność przyjęła tę wiadomość z zadowoleniem — Maeve pochodziła z bardzo przyzwoitej rodziny, a sama była utalentowaną osóbką, choć wyjątkowo młodą. Inni doradcy króla nie byli tym zachwyceni, jednak wszyscy zgodnie milczeli na ten temat. W ten sposób Maeve spędziła kilkanaście lat na królewskim dworze, poza swoją rolą pełniąc dodatkowo funkcję nauczycielki szlachetnie urodzonych dzieci. Król był zadowolony, ludzie byli zadowoleni — po prostu sielanka. Władca był człowiekiem, więc prędko przyszedł na niego czas. Po jego śmierci na tron wstąpił jego syn. Od początku było wiadomo, że nadszedł czas na zmiany. Elfka widziała, że nie jest już mile widzianą personą. Postanowiła jednak czekać, pewna, że nowy król najwyżej ją odeśle, wysłuchując skarg innych doradców. Bardzo się pomyliła. Wino na początku smakowało normalnie. Dopiero po kilku sekundach elfce zakręciło się w głowie. Jej usta posiniały, ręce i nogi odmówiły posłuszeństwa. Nim wszystko przysłoniła czerń, dojrzała jeszcze otwierające się drzwi od komnaty.

- ... do rzeki. Zajmą się nią rybki.
- Głupiś, utopca nam wyhodujesz. Wiedźmy się pali. - paskudny rechot wypełnił jej uszy.
Nie otwierała oczu, czuła tylko tępy, pulsujący ból. Ledwo czuła własne ciało, nie miała sił, by się poruszyć. Najbardziej bolała ją głowa.
- Zawiń w coś i wrzuć mi na siod... - głos mężczyzny urwał się, zastąpił go chrapliwy bulgot. Koń zakwiczał przestraszony. Maeve poczuła, jak uderza o ziemię. Znów straciła przytomność.

Gorycz w ustach. Zakrztusiła się i kaszląc, wypluła większość tego, co jej podano. Wsadzono ją na konia, siedzący za nią chwycił ją w pasie, by nie spadła. Jęknęła cicho, gdy jej ciało eksplodowało bólem.
- Uciekajcie. Do lasów, szybko! To cud, że ona wciąż żyje... - usłyszała jak przez mgłę. Elfy, to musiały być elfy. Mówiły w Pradawnej Mowie. Otworzyła oczy, ale nie zobaczyła nic. Było ciemno, noc zapewne. Któryś z elfów jęknął głucho, inny paskudnie zaklął.
- Trzymaj się! - szepnął ten za nią.
Szarpnęło, koń zerwał się do galopu. Elf trzymał ją mocno, nie pozwolił spaść. Przy każdym ruchu jej ciało bolało niemiłosiernie. Nie była w stanie powstrzymać łez. Słyszała krzyki, świsnęły strzały. Elf co trochę popędzał konia. Nie wiedziała, czy wyjechali z miasta, czy też nie. Przestało to mieć znaczenie. Wszystko przestało mieć znaczenie. Zemdlała.

Kiedy ponownie odzyskała przytomność, leżała na czymś miękkim. Czuła się już znacznie lepiej, ale wspomnienia zacierały się, jak gdyby były snem. Ktoś pochylał się nad nią i poczuła, jak obmywa jej twarz. Zapachniało ziołami, leśnym runem i kwiatami. Otworzyła oczy. Nadal było ciemno, czyżby wciąż była noc?
- Gdzie jestem? - szepnęła z wysiłkiem. Gardło miała suche i poparzone, piekło przy każdej próbie przełknięcia śliny.
- Nic nie mów, dziecko, odpoczywaj — usłyszała głos kobiety. Dziwny głos. - Jesteś w Szepczącym Lesie, wśród driad. Przywiózł cię tu ledwo żywą nasz przyjaciel. Odjechał szybko, powierzając cię naszej opiece. Odpoczywaj, dziecko, odpoczywaj. Usłyszała cichy krzyk, coś małego i miękkiego dotknęło jej twarzy. Driada fuknęła na zwierzę, które ponownie krzyknęło, nie ruszając się z miejsca. Po głosie elfka rozpoznała sokoła. Poruszyła głową, chcąc na niego spojrzeć, ale było tak ciemno, że nic nie zobaczyła.
- Dlaczego... dlaczego jest tak ciemno? - zapytała po chwili. Driada westchnęła cicho.
- Leżysz w samym słońcu, elfko. - powiedziała ze smutkiem. Z oczu elfki popłynęły łzy, znacząc policzki krwawymi śladami.

Wśród driad spędziła wiele lat, ucząc się normalnie żyć na świecie, który przestała widzieć. Sokół, który zjawił się wraz z nią, był przy elfce cały czas. Po pewnym czasie Maeve nauczyła się orientować za pomocą słuchu, a jej zmysł dotyku wyostrzył się. Choć nigdy nie uczyła się magii, posiadała czuły magiczny zmysł, który także pomagał jej w życiu. Zwinnością i zręcznością nie ustępowała innym driadom, a w walce wręcz nawet je przewyższała. Utrata wzroku nie przeszkodziła w nauce szermierki. Miała tak niesamowity refleks, że umiała unikać ciosów, jedynie słysząc skąd przychodzą. Wkrótce towarzyszyła pozostałym driadom w wędrówkach po lesie, bez problemu przebiegając po zwalonych pniach i przemykając pomiędzy pniami. Sokół, którego nazwała Virtus, porozumiewał się z nią i wskazywał drogę. Driady stały się dla niej siostrami. Do tej pory nie udało jej się spłacić długu wdzięczności, który u nich zaciągnęła, choć niejednokrotnie stawała do walki w obronie ich leśnej enklawy. Nie umiała wybaczyć tym, którzy ją okaleczyli. Coraz częściej opuszczała las i zapuszczała się do miasta, szukając sposobnej chwili. Dowiedziała się, że jej rodzina przeprowadziła się do Menaos, a także tego, kto dokładnie ponosił odpowiedzialność za zamach. Pewnej nocy zakradła się do kilku dworów szlacheckich. Rankiem służba odnalazła ciała sześciu baronów leżących w kałużach krwi. Maeve postanowiła opuścić Szepczący Las. Podróżując od miasta do miasta, doskonaliła swoje umiejętności — zarabiała na życie głównie za pomocą miecza, od czasu do czasu rozprawiając się z lęgnącymi się w kanałach utopcami, a kiedy indziej eskortując karawanę kupiecką. Od dziecka interesowała ją magia, lecz nigdy się jej nie uczyła. Teraz nie jest w stanie skorzystać z żadnej książki, co niejednokrotnie wzbudza w niej złość. Mimo trudności nadal chce uczyć się posługiwać magią.
  • Najnowsze posty napisane przez: Maeve
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Data
  • Re: Prośby o akceptacje zmian w KP
    Proszę o akceptację dodania artefaktu. Jest to przedmiot zdobyty na evencie, jednak na chwilę obecną nie przewiduję uczestnictwa tej postaci w wątku pozaeventowym. Fabularne uzasadnienie znajduje się gdzieś w …
    769 Odpowiedzi
    382483 Odsłony
    Ostatni post 9 lat temu Wyświetl najnowszy post